بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 451

نجاشی به عبدالحمید باز می گردد(1)، کما این که عبدالصمد بن محمد نیز توثیق ندارد. پس روایت حنان فقط مؤیّد سایر روایات است.

به هر حال از این روایت می توان این مطالب را استفاده کرد:

1. لقطه باید یک سال تعریف شود.

2. بعد از تعریف سنه، آن مال کسبیل ماله است و می تواند هر استفاده ای از آن ببرد.

3. ملتقِط ضامن است، مگر این که مالک راضی شود.

4. مطلب دیگری که از این روایت روشن تر از سایر روایات استفاده می شود آن که بر ملتقِط جایز است اتلاف کند؛ زیرا این که می فرماید: «خَیِّرْهُ إِذَا جَاءَکَ بَعْدَ سَنَهٍ بَیْنَ أَجْرِهَا وَ بَیْنَ أَنْ تَغْرَمَهَا لَهُ إِذَا کُنْتَ أَکَلْتَهَا» کأنّ مفروض گرفته اند که می توان أکل کرد.

5. صحیحه ی محمد بن مسلم:

مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِیزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ … علیهما السلام … قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ اللُّقَطَهِ قَالَ: لَا تَرْفَعْهَا فَإِنِ ابْتُلِیتَ بِهَا فَعَرِّفْهَا سَنَهً فَإِنْ جَاءَ طَالِبُهَا وَ إِلَّا فَاجْعَلْهَا فِی عَرْضِ مَالِکَ یَجْرِی عَلَیْهَا مَا یَجْرِی عَلَی مَالِکَ حَتَّی یَجِی ءَ لَهَا طَالِبٌ فَإِنْ لَمْ یَجِئْ لَهَا طَالِبٌ فَأَوْصِ بِهَا فِی وَصِیَّتِکَ.(2)