بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 456

علی بن جعفر می فرماید: از ایشان [برادرش موسی بن جعفر … علیهما السلام …] درباره ی کسی که به لقطه ای دست می یابد و یک سال تعریف می کند، سپس آن را صدقه می دهد، آن گاه صاحبش می آید سؤال کردم کسی که آن را صدقه داده باید چه کار کند و اجر مال کیست؟ آیا وظیفه دارد که آن را یا قیمتش را به صاحبش برگرداند؟ فرمودند: او [ملتقِط] ضامن است و اجر هم برای او محسوب می شود، مگر این که صاحبش راضی شده آن را رها کند، که در این صورت اجر برای او [مالک] است.

تصدّق در این روایت به عنوان احد مصادیق أکل است؛ وقتی ملتقِط می تواند لقطه را أکل کند اعم از أکل حقیقی و اعتباری مانند بیع و هبه معلوم است که می تواند صدقه دهد. پس صدقه در عرض تملّک ذکر نشده است. سؤال جناب علی بن جعفر در این روایت از این جهت است که آیا حتّی کسی که لقطه را صدقه داده باز ضامن است، که حضرت پاسخ می دهند در این صورت نیز ضامن است.

10 صحیحه ی علی بن جعفر به نقل تهذیب:

وَ عَنْهُ [مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِه] عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْعَمْرَکِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِیهِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ … علیهما السلام … قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ اللُّقَطَهِ إِلَی أَنْ قَالَ: وَ سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ یُصِیبُ دِرْهَماً أَوْ ثَوْباً أَوْ دَابَّهً کَیْفَ یَصْنَعُ بِهَا؟ قَالَ: یُعَرِّفُهَا سَنَهً فَإِنْ لَمْ یَعْرِفْ حَفِظَهَا فِی عَرْضِ مَالِهِ حَتَّی یَجِی ءَ طَالِبُهَا فَیُعْطِیَهَا إِیَّاهُ وَ إِنْ مَاتَ أَوْصَی بِهَا وَ هُوَ لَهَا ضَامِنٌ.

وَ رَوَاهُ الصَّدُوقُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ.(1)

علی بن جعفر از برادرش موسی بن جعفر … علیهما السلام … نقل می کند که از ایشان درباره ی لقطه سؤال کردم تا آن جا که فرمود و سؤال کردم درباره ی شخصی که درهم یا ثوب یا دابه ای پیدا می کند، آن را باید چه کار کند؟ فرمودند: یک