بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 63

در حقیقت این دو روایت، بر عکس مقصودِ مرحوم شیخ ادلّ است؛ زیرا می فرماید برای هر روز تصدّی امر، هزار سال در شفیر جهنّم محبوس می شود که خود عذابی بزرگ است و در حالی که دستانش به گردنش بسته شده محشور می شود، پس معلوم می شود فعل حرامی مرتکب شده که این طور مجازات می شود. سپس بعد از این مجازات، اگر بین مردم به عدالت رفتار کرده باشد تفضّلی شامل حالش شده و آزاد می شود؛ یعنی مورد عفو واقع می شود.

إن قلت: همان طور که بیان کردیم چنین تعبیری در مورد قاضی هم وارد شده، پس آیا قضاوت هم حرام است و قاضی مرتکب فعل حرام می شود؟!

قلت: آن چه در مورد قاضی وارد شده متفاوت است. این که می فرماید: «لِسَانُ الْقَاضِی بَیْنَ جَمْرَتَیْنِ مِنْ نَارٍ» معنایش این نیست که در آخرت هم چنین رفتاری با او می کنند، بلکه مربوط به همین دنیاست و می خواهد خطیر بودن امر قضاوت را بیان کند که قاضی در لبه ی تیزی حرکت می کند و اگر کمی غفلت کند، ممکن است سقوط کند، و این کنایه از حساس بودن قضاوت است. به خلاف تولّی عرافت قوم که می فرماید: روز قیامت برای هر روزی که تصدّی کرده، هزار سال او را بر لبه ی جهنّم نگه می دارند و روز قیامت دست بسته محشور می شود، سپس اگر به عدالت رفتار کرده باشد مورد عفو واقع می شود.

صحیحه ی زید الشحام:

اشاره

وَ [مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْن] فِی الْأَمَالِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَی الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ: سَمِعْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ … علیهما السلام … یَقُولُ: مَنْ تَوَلَّی أَمْراً مِنْ أُمُورِ النَّاسِ فَعَدَلَ وَ فَتَحَ بَابَهُ وَ رَفَعَ سِتْرَهُ وَ