بررسی گسترده ی فقهی: معونه الظالمین، الولایه من قِبَل الجائر و جوائز السلطان صفحه 72

که فطرت از آن متنفّر است و معلوم است که خداوند متعال حتّی نسبت به کفّار هم راضی به آن ظلم نیست. در حقیقت تولّی مؤمن بر آنان، در اکثر موارد اگر همه ی موارد نباشد احسان به آن ها محسوب می شود، و لازمه ی آن این نیست که پس تولّی از قِبَل ظالمی که به مسلمانان و شیعیان ظلم می کند هم جایز باشد.(1)

رابعاً: حضرت یوسف علی نبیّنا و آله و علیه السلام به حسب تعبیر برخی روایات، یک نوع اضطراری برای قبول تولّی داشته اند که پیشنهاد داده اند. بنابراین نمی توانیم استفاده کنیم که تولّی من قِبَل جائر، جایز است. در معتبره ی الریّان بن الصلت از امام رضا … علیه السلام … آمده است:

«أَ مَا عَلِمُوا أَنَّ یُوسُفَ … علیه السلام … کَانَ نَبِیّاً رَسُولًا فَلَمَّا دَفَعَتْهُ الضَّرُورَهُ إِلَی تَوَلِّی خَزَائِنِ الْعَزِیزِ قَالَ لَهُ: (اجْعَلْنِی عَلی خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّی حَفِیظٌ عَلِیمٌ) ...».(2)