بررسی فقهی سلاح های کشتار جمعی صفحه 30

ص:35

است، قطع اشجار، رمی بالنار و تسلیط المیاه و فرموده در این سه مورد هم چنانچه ضرورت اقتضا کند از کراهت خارج می شود.

صاحب جواهر برای نظریه خویش به موارد زیر استدلال نموده است:

(1) - اصاله الجواز

(2) - اطلاق امر به مقاتله با کفار

(3) - عن النبی (صلی الله علیه وآله) انه نصب علی اهل الطائف منجنیقاً و کان فیهم نساء و صبیان و خرب حصون بنی النظیر و خبیر و هدم دورهم(1).

سپس از دروس و روضه نقل نموده که پیامبر (صلی الله علیه وآله) علاوه بر تخریب حصون بنی النظیر، آنها را آتش زد.

(4) - خبر حفص بن غیاث: کتب بعض اخوانی إلیّ أن اسال اباعبدالله (علیه السلام) عن مدنیه من مدائن اهل الحرب هل یجوز أن یرسل علیهم الماء او یحرقون بالنار او یرمون بالمنجنیق حتی تقتلوا و فیهم النساء و الصبیان و الشیخ و الأساری من المسلمین و التجار فقال: تفعل ذلک و لا تمسک عنهم لهولاء ولا دیه علیهم و لا کفاره.

از امام صادق (علیه السلام) نسبت به یکی از بلادی که مربوط به کفار جنگجو است سوال شد که آیا جایز است آب را به روی آنها باز نمائیم تا بدینوسیله همه آن ها از بین بروند؟ آیا