کتابخانه بالقرآن

دانستنیهای قضاوت صفحه 1446

صفحه 1446

از جمله‌ی وظایف مهم رهبر دولت اسلامی، رسیدگی به اقتصاد مملکت اسلامی است. زمامدار اسلامی می‌بایست همچنان که مردم را به پذیرش فرهنگ اسلامی و رعایت تقوا و رذایل نفسانی دعوت و نصیحت کند، جامعه‌ی اسلامی را به سوی رفاه اقتصادی، تامین هر چه بیش‌تر نیازمندی‌های مادی و از بین بردن بی عدالتی‌های اقتصادی سوق دهد. در این راستا برنامه‌ریزی‌های صحیح و مدون اقتصادی ضروری است. امام (ع) یکی از عوامل رشد اقتصادی و اصلاح امور مردم را در سامان دهی به امر مالیات و وصول خراج از مردم می‌دانند. به اعتقاد امام (ع)، اقتصاد جامعه‌ی اسلامی بر اساس وصول مالیات‌های مردم پی ریزی می‌شود و اصلاح اقتصاد دولت اسلامی امکان پذیر نیست مگر اینکه بر

(صفحه 31)

ساختار امور مالیاتی، نظمی سامان یافته حاکم گردد. پرهیز از اخذ بیش از حد مالیات از صاحبان کسب و پیشه، یکی از اساسی‌ترین خط مشی اجرایی برای اصلاح امور مالیاتی حکومت اسلامی است و این مهم تنها با برنامه‌ریزی زمامدار اسلامی و توصیه به کارگزاران حکومتی در اجتناب از زیاده‌روی و افراط در اخذ مالیات امکان پذیر است.

و تفقد امر الخراج بما یصلح اهله فان فی صلاحه و صلاحهم صلا حا لمن سواهم، الا بهم، لان الناس کلهم عیال علی الخراج و اهله.(1).

(و در امر اخذ مالیات و عوارض چنان نظارت داشته باش که سامان دهی و اصلاح مالیات دهندگان در آن باشد. چه سامان دهی به مالیات و مالیات دهندگان، سامان دهی به سایر امور دولتی و افراد جامعه را به دنبال دارد، و امور دیگر آحاد جامعه سامان نیابد مگر بعد از نظم دهی به امور مالیات دهندگان، چه اینکه مردمان همگی- در امور اقتصادی- به مالیات و مالیات دهندگان وابسته‌اند و هزینه خوار آنانند.)

صفحه 31.

*****

(1) نهج‌البلاغه، نامه‌ی 53.

صرف کردن مالیات و عوارض به آبادانی شهرها

هدف اصلی اخذ مالیات از صاحبان مشاغل پر در آمد و مالیات دهندگان، سامان دهی به امر اقتصاد جامعه و عمران و آبادانی شهرها می‌باشد. یکی از عمده‌ترین آثار ظاهری و چشمگیر خدمات یک حکومت، رسیدگی به امور شهروندان و افزایش خدمات رفاهی و تامین نیازمندی‌های عمومی مردم است. ایجاد مراکز مسکونی، راه‌سازی و ایجاد شبکه‌های ارتباطی، توسعه‌ی فضای سبز در شهرها و ایجاد تمهیداتی در زمینه‌ی تسهیل حمل و نقل شهروندان می‌تواند از مصادیق بارز آبادانی شهرها باشد. امام علی (ع)، تداوم و بقای حکومت را در گرو صرف کردن مالیات به امور یادشده می‌دانند و به زمامدار اسلامی توصیه می‌کنند که بیش از اهتمام داشتن به امر اخذ مالیات از مردم، به فکر