کتابخانه بالقرآن

دانستنیهای قضاوت صفحه 2211

صفحه 2211

روشن است که طبق معیارهای مسلم اسلامی، اینگونه زندگیها و ذوق و سلیقه ها، اسراف و مصرفگراییِ اشرافی نبوده است؛ زیرا که این حدِ ممنوع در شریعت است، و حدّ ممنوع برای کسی روا نیست. و تعبیر: «بُسُط: فرشهای ساده ای چون پلاس وگلیم » نیز بیانگر همین حقیقت است.

پس از دوری از حدّ ممنوع، در رفتارها و گزینشهای معقول و مشروع، معیار احساس و ذوق زنان است. آنان به هر نوع که می پسندند، و آن را زیبا و دوست داشتنی احساس می کنند، می توانند خانه را آرایش و تزیین کنند. این نهایت احترام به فکر و اندیشه و ذوق و احساس زنان در خانواده هاست، و براستی هرگونه تحمیل و مردمحوری را باطل می کند.

1- مسند الامام الشهید 3/ 245.

چه بسیار می نگریم که در این گونه مسائل که در خانواده ها پدید می آید، وکانون برخورد دو احساس و دو ذوق و هنر و زیبایی شناسی است، همواره احساس و سلیقه ی مردان رعایت می شود؛ که این معیاری غیراسلامی است. چنان که در زندگی خانوادگی امام حسین (علیه السّلام) دیدیم. در مسائل تغذیه نیز باید ذائقه و سلیقه زنان و دیگر افراد خانواده رعایت شود، و مردان باید احساس و ذائقه ی خویش را پیرو خواسته های همسرانشان قرار دهند. این موضوع در تعلیم والای نبوی (صلّی الله علیه و آله) آمده است:

پیامبر(صلّی الله علیه و آله): ((المُؤمِنُ یأکُلُ بشهوةِ اهلِه، و المنافقُ یأکُلُ اهلُهُ بشهوتِه»1

«مؤمن به میل همسرش غذا می خورد، و منافق، همسرش به میل او غذا می خورد».

این ملاک و معیار شناخت مؤمنان است که از همسرانشان تبعیت عاطفی دارند و ذوق و سلیقه آنان را بر خود مقدّم می دارند، و منافقان برعکسِ مؤمنان رفتار می کنند و همسرانشان پیرو و تسلیم خواسته های احساسی و عاطفی آنانند. آیا اینگونه چکادگرایی ها و ارج گزاریها در تفکّرات زن گرایانه ی غربی، وجود دارد؟ و آیا با این اصالت و عمق از زنان جانبداری می کنند؟

11. دوستی زنان و پایگاه ایمانی آن

امام صادق (علیه السّلام): «العبدُ کُلَّما ازدادَ للنساء حُبّاً ازدادَ فی الایمانِ 1- بحارالانوار 62/ 291.

فضلاً»1