نماز مسافر از دیدگاه قرآن
اشاره
قرآن کریم در سور نساء به این مسأله پرداخته و می فرماید:
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِی الأَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَهِ إِنْ خِفْتُمْ أَن یَفْتِنَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنَّ الْکَافِرِینَ کَانُواْ لَکُمْ عَدُوًّا مُّبِینًا . (1)
«هنگامی که در زمین سفر می کنید، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید؛ زیرا کافران، برای شما دشمن آشکاری هستند».
دو نکته
اشاره
قبل از آن که به بررسی فقهی مسأله در پرتو آیه بپردازیم، لازم است به دو نکته توجّه نماییم.
نکتۀ اوّل: اثبات کنیم که حکم این مسأله برای هر سفری عمومیّت دارد
کلمۀ «ضَرْب» - که در آیه آمده است - کنایه از «سفر» است و هر چند که از اطلاق کلمۀ «ضرب» استفاده می شود که مراد، هر سفری است، ولی از ذیل آیه استفاده می شود که منظور، سفر خاصّی است و آن سفر، برای جهاد است؛ چون می فرماید:
1- (1) - نساء (4): 101.