امین الاسلام طبرسی در مجمع البیان احتمال داده است:
«ذکر خوف در آیه، یک حالت عمومی و غالب را برای آنان در سفرهایشان ترسیم کرده است؛ چرا که آنان در عموم سفرها از دشمنان می ترسیدند وامثال این چیزها در قرآن کریم بسیار است». (1)
علّامۀ طباطبایی پاسخ دیگری داده و فرموده است:
«آغاز تشریع شکسته خواندن نماز، هنگام ترس از فتنه بوده است و منافاتی ندارد که این تشریع در مرحلۀ بعد، تمام صورتهای سفر شرعی را شامل شود، اگر چه با خوف همراه نباشد، پس قرآن کریم تنها قسمتی از این حکم را بیان داشته و سنّت پیامبر(صلی الله علیه و آله) آن را شامل همۀ صورتها دانسته است». (2)
نکتۀ دوّم: اثبات مشروعیّت شکسته خواندن نماز در سفر
این آیه وظیفۀ بیان اصل مشروعیّت شکسته خواندن در سفر را به عهده دارد و بدون شک این مقدار را آیه اثبات می کند و می فرماید:
...فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَهِ... . (3)
تنها نکته ای که در میان مذاهب اسلامی مورد بحث است این است که: آیا این شکسته خواندن در نماز، واجب است یا جایز؟ و آیا مسافر
1- (1) - مجمع البیان: 3/ 127، چاپ مؤسّسۀ التاریخ الاسلامی.
2- (2) - تفسیر المیزان: 5/ 63.
3- (3) - نساء (4): 101.