عثمان بن عفّان، بدعتگذار نماز کامل در سفر
اشاره
شواهد تاریخی قطعی به وضوح دلالت دارند بر این که خلیفۀ سوّم، این بدعت را پایه گذاری کرد و قبل از او، کسی قایل به این نبود. او برای کار خویش، دلیلی از کتاب و سنّت نمی آورد بلکه دلایلی از پیش خودش ارائه می کند!
طبری در تاریخ خود و جاهای دیگر می نویسد:
«در سال 29 هجری عثمان بن عفّان، حجّ به جای آورد و در مِنا چادر زد. این اوّلین چادری بود که عثمان در منی بر پا کرد و نماز را در منا و عرفه به صورت کامل خواند».
واقدی با اسناد از ابن عبّاس نقل کرده است:
«اوّلین چیزی که باعث شد تا مردم علیه عثمان حرف بزنند، این بود که وی ابتدا نماز را در منا دو رکعتی می خواند تا این که در سال ششم از خلافتش، آن را چهار رکعتی خواند!
عدّۀ زیادی از صحابه به او ایراد گرفتند و پیش وی آمدند تا او را از این کار باز دارند و حتّی علی(علیه السلام) پیش وی آمد و فرمود:
واللّهِ! ما حَدَثَ امرٌ و لاقدم عهدٌ و لقد عهدتُ نبیّک(صلی الله علیه و آله) یُصَلِّی رکعتین.
«به خدا قسم! که هیچ امری حادث نشده است و هیچ عهدی، کهنه نشده است و هر آینه پیامبر تو(صلی الله علیه و آله) را دیدم که نماز را در سفر، دو رکعت می خواند».