منشور اجرایی فعالیت های فرهنگی در مسجد با رویکرد کادرسازی صفحه 63

را در قرآن به دانه ی پر استعداد خدایی شدن توصیف نموده است: (و اللهُ اَنبَتَکُم مِنَ الأرضِ نَباتا).

راغب اصفهانی در المفردات می گوید: ربّ؛ یعنی اعطاکننده ی لحظه به لحظه ی نیازهای بشری. لذا مربّی باید به موضوع تربیت، یعنی انسان، و نیازهای او و برنامه های تربیتی شناخت کافی داشته باشد تا بتواند با برطرف ساختن نیازهایش او را تربیت نماید.

کسی که ساختار روحی، عاطفی، فکری و جسمی انسان را نشناسد، نمی تواند کار تربیتی دقیقی انجام دهد. کسی که با نیازهای مقاطع مختلف سنی آشنا نباشد، چون نمی داند چه نیازی را در چه سنی باید اعطا کند، به طور طبیعی نمی تواند پاسخگوی نیازهای متربّی باشد، چرا که توانایی بدون دانایی ممکن نیست. در نتیجه، مربّی واقعی خداوند حکیم است که با شناختی که از مخلوق خود دارد سعادت او را رقم می زند. از این رو، هدایت و تربیت انسان را به انسان شناسان و الگوهای کامل بشری، یعنی انبیا و امامان:، واگذار نموده تا آنها نقش مربّی و هدایت کننده را ایفا نمایند.

البته پیداست که در تربیت دینی، شناخت انسانی مد نظر است که خدای حکیم در قرآن او را توصیف و تعریف نموده است نه انسانی که ادیان تحریف شده و مکاتبی که اعتقادی به روح و نفس و فطرت ندارند مد نظر دارند.

بر این اساس، آشنایی با مفاهیم و مبانی انسان شناسی در قرآن و کلام اهل بیت:، ضرورت کار تربیتی است و مربّی برای موفقیت در این عرصه نباید از آن غافل شود.

«بنابر این، انسان باید در تحت تعلیم و تربیت صحیح واقع شود تا