خانه دوست(کانون بندگی) صفحه 10

³  اگر بیمار بود به دیدارش می روند.

³  اگر گرفتار بود به یاریش می شتابند.

امیرالمؤمنین علی  فرمود:

«مَنِ اختَلَفَ اِلَی المَسجِدِ اَصَابَ اِحدَی الثَّمَانِ: اَخاً مُستَفاداً فِی اللّهِ، اَو عِلماً مُستَطرَفاً، اَو ءَایَهً مُحکَمَهً، اَو سَمِعَ کَلِمَهً تَدُلُّهُ عَلَی الهُدَی، اَو رَحمَهً مُنتَظِرَهً، اَو کَلِمَهً تَرُدُّهُ عَن رَدًی، اَو یَترُکَ ذَنباً خَشیَهً، اَو حَیَاءً : هر کس در مسجد رفت و آمد کند به یکی از هشت مورد زیر می رسد: یا به برادری می رسد که در راه خدا از او فایده ای می برد، یا به علم و دانش تازه، یا به آیه محکمه و دلیل درست و مطابق با واقع، یا سخنی شنود که او را به راه حق هدایت و رهبری نماید، یا به رحمت الهی که انتظار آن را می برد، یا به سخنی که او را از انحراف و گمراهی باز دارد، یا ترک گناهی کند به خاطر ترس از عقوبت و یا شرم از خدا».(1)

چهره­های درخشان هم­چون خورشید

چون روز قیامت شود، قومی محشور می شوند که صورت های ایشان مانند ستاره ای می درخشد و فرشتگان از آن ها می پرسند:

اعمال شما چه بوده است؟ جواب می دهند: ما همین که صدای مؤذن و آوای دلنشین اذان را می شنیدیم برای وضو گرفتن آماده می شدیم و به کار دیگری خود را مشغول نمی ساختیم.

سپس دسته دیگری محشور می شوند که صورت های شان مانند ماه درخشان است. از آنان نیز سؤال می شود، جواب می دهند: ما قبل از وقت نماز وضو می گرفتیم. سپس طایفه دیگری محشور می شوند که صورت های ایشان به مانند خورشید می درخشد و در پاسخ پرسش فرشتگان می گویند: ما اذان را در مسجد می شنیدیم.