فروغ مساجد (4) : سومین همایش بین المللی هفته جهانی گرامی داشت مساجد صفحه 441

بدهیم، چه ندهیم. در حقیقت، محیط اطلاعاتی برای ما بسیار صمیمی تر و سازنده تر از این چیزهاست. مثلاً، تلفن را در نظر بگیرید که امروزه برای اکثر مردم قابل دسترس است. این وسیله برای سازمان زندگی روزمره ما کاملاً ضروری است. تنظیم وقت پرستار بچه، ارتباط با تکنسین برق، _ که بزرگترین مشکل اقلیت فاقد این تسهیلات است _ . از طرفی در بسیاری خانه ها حداقل یک دوربین برای ثبت وقایع مهم پیدا می شود (ازدواج، تولدها، جشن ها و غیره) شمار چشم گیری از مردم دوربین فیلمبرداری و ویدئو دارند که این تجربیات را محسوس تر ثبت می کند. امروزه وارد هر منزلی که بشوید بر دیوارها، در آلبوم ها، بر صفحه ی تلویزیون، تصاویر کسانی را می بینید که در آنجا زندگی می کنند غایب اند.

این تصاویر فقط عکس اعضای خانواده و دوستان نیست. آنها زندگی نامه و هویت این افراد است.(1) فناوری ارتباطات به نوعی خواسته یا ناخواسته وارد عرصه ی زندگی همه ما شده است. فقط کسانی می توانند در این رقابت پیروز و سربلند درآیند که بتوانند این دانش را بومی کنند و در اختیار فرهنگ، اندیشه و معنویات خویش قرار دهند.

مساجد به عنوان قوی ترین کانون انتقال اطلاعات و آگاهی دینی در جامعه مسلمین مطرح است. همه ما به گونه ای مستقیم یا غیرمستقیم و امدار مسجد در کسب فیوضات و معنویات هستیم. راستی اگر شناخت و اطلاعات دینی خود را بسنجیم و در تعیین درصد دریافت آن برآئیم به غیر از مسجد و اماکن مذهبی دیگر، سایر مراکز از قبیل رسانه ها و غیره چقدر نقش دارند؟ مسلما به هر اندازه که باشند به اندازه ی کارکرد و نقش مساجد نیستند، چرا که هر انسان مسلمان در فصل های معنوی از قبیل ماه رمضان، ماه محرم و صفر و ایام ولادات و شهادات ائمه علیهم السلام و اعیاد مذهبی عمدتا با این مرکز ارتباط دارند و اگر مسلمانی مقید به حضور همیشگی در این مکان باشد توفیق دستیابی به معنویات او بیشتر است! ما اگر امکان حضور را پیدا