فروغ مساجد (4) : سومین همایش بین المللی هفته جهانی گرامی داشت مساجد صفحه 84

رابطه خانواده با مسجد

اشاره

رابطه خانواده با مسجد، از چند جهت شایان بحث و بررسی است. اما در این جا تنها به بررسی رابطه کمی و کیفی می پردازیم.

1 .رابطه کمی

1 . 1) رابطه موقت و محدود: بدین گونه که انسان به وقت نیاز و یا در ایام خاص مانند ماه مبارک رمضان به مسجد روی می آورد و پس از رفع نیاز و یا پایان ایام خاص، رابطه خود را با مسجد کم و یا حتی ترک می کند.

این رابطه خالی از فایده و ارزش نیست، ولیکن مورد توصیه و سفارش الهی نیست و حتی مورد انتقاد و سرزنش قرار گرفته است زیرا به این معناست که انسان هرگاه به مصیبت و گرفتاری مبتلا شود، به خدا رو آورد و هنگامی که گرفتاری اش برطرف گردد، بار دیگر خدا را فراموش می کند. از این رفتار و کردار نکوهیده در چند جای قرآن، از جمله در این آیه شریفه انتقاد شده است:

« فاذا رکبوا فی الفلک دعواللّه مخلصین له الدین، فلما نجیهم الی البر اذا هم یشرکون».(1) «هرگاه سوار کشتی شوند، خدا را از روی اخلاص و پاکی می خوانند و همین که به خشکی رسند[و از کشتی پیاده گردند ]شرک می ورزند!».

بی تردید هر کس به چنین روش و شیوه ای در استفاده و بهره مندی از مسجد، روی آورد مورد نکوهش و سرزنش الهی قرار می گیرد و بدین جهت باید در حد امکان از آن پرهیز کرد.

2 . 1) رابطه دایم و غیرمحدود: رابطه نیک و پسندیده خانواده ها با مساجد، آن است که حد و حصاری نداشته و دایم و همیشگی باشد و در حقیقت، مسجد خانه ای دیگر برای آنان باشد.