البیع بررسی گسترده ی فقهی بیع «اهمیت بیع، تعریف بیع و شماری از عقود، گستره ی بیع و افتراق آن از سایر عقود صفحه 596
- پیش گفتار 1
- اشاره 5
- مطالب کلّی پیرامون بیع 5
- تعریف بیع در لغت و نکاتی پیرامون آن 6
- لزوم عین بودن معوّض به خلاف عوض در نظر شیخ قدس سره - 10
- اشاره 10
- آیا در بیع باید هر یک از عوض و معوّض عین باشد؟ 10
- بررسی کلام شیخ قدس سره - در لزوم عین بودن معوّض 11
- الف: فروش خدمت عبد مدبر 12
- اشاره 12
- اطلاق بیع بر فروش غیر عین در روایات 12
- ب: فروش سُکنای دار 14
- ج: فروش اراضی خراجیه 16
- کلام شیخ قدس سره - در عدم لزوم عین بودن عِوَض 19
- اشاره به تعریف مال و تفاوت آن با ملک 20
- اشاره 20
- آیا عمل حرّ می تواند عوض واقع شود؟ 20
- ثمره ی مهم مالیّت عمل حرّ قبل از معاوضه 21
- آیا عمل حرّ قبل از معاوضه مال است؟ 22
- اشاره 22
- وجه اوّل محقق اصفهانی قدس سره - 23
- اشاره 23
- ارائه و نقد وجوه عدم مالیّت عمل حرّ قبل از معاوضه از جانب محقّق اصفهانی - رحمه الله علیه - 23
- مناقشه ی محقق اصفهانی قدس سره - در وجه اوّل 25
- بررسی کلام محقّق اصفهانی - رحمه الله علیه - در نقد وجه اوّل 27
- دفاع مرحوم امام قدس سره - از مالیّت عمل حرّ قبل از معاوضه 29
- نقد فرمایش مرحوم امام قدس سره - 30
- پاسخ نقض های محقق اصفهانی قدس سره - در وجه اوّل 31
- وجه دوم و نقد آن از جانب محقق اصفهانی قدس سره - 32
- انکار مالکیت حرّ بر عمل از جانب قائلین به مالیت آن 33
- اشاره 33
- تخلّص از طریق لغویت جعل اعتباری و نقد آن 34
- عدم ضمان در منع از عمل حرّ کَسوب قبل از معاوضه 34
- کلام سید خویی قدس سره - در اثبات ضمان از طریق سیره ی عقلائیه 35
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 35
- ثبوت ضمان در صورت استیفای عمل حر 38
- آیا ممانعت کارمندان دولت ضمان دارد؟ 39
- اشاره 39
- ثبوت ضمان در منع از عمل حرّ بعد از معاوضه 39
- امکان عوض واقع شدن عمل حرّ حتّی بنابر مبنای عدم مالیّت آن قبل از معاوضه 40
- آیا حقوق می تواند عِوَض واقع شود؟ 42
- قسم اوّل (حقوق غیر قابل معاوضه با مال) 42
- تقسیمات حقوق در نظر مرحوم شیخ - رحمه الله علیه - 42
- اشاره 42
- بررسی قسم اوّل 44
- شبهه ی صاحب جواهر قدس سره - مبنی بر صحت بیع ما لا یقبل التملّک 45
- قسم دوم (حقوق غیر قابل انتقال) 45
- اشاره 45
- پاسخ مرحوم شیخ - رحمه الله علیه - به شبهه ی صاحب جواهر - رحمه الله علیه - 46
- بررسی کلام شیخ - رحمه الله علیه - در قسم دوم 47
- کلام سید خویی قدس سره - در اعتبار «مَن یُملک علیه» در ملکیت مضاف به ذِمَم 50
- پاسخ مستفاد از کلام امام قدس سره - به سخن سید خویی قدس سره - 50
- نقد کلام مرحوم امام قدس سره - 51
- بیان سید خویی قدس سره - در عدم انتقال حق شُفعه به غیر شریک 52
- اشاره 52
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 53
- کلام سید خویی قدس سرهم - در عدم انتقال حق خیار 54
- اشاره 54
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 55
- قسم سوم (حقوق قابل انتقال و معاوضه به مال) 55
- اشاره 55
- بررسی کلام شیخ - رحمه الله علیه - در قسم سوم 56
- بیان میرزای نائینی و سیّد خویی قدس سرهما - در عدم وقوع حق به عنوان ثمن 56
- بررسی کلام محقّق نائینی و سیّد خویی قدس سرهما - 60
- حقیقت مِلک چیست؟ 61
- اشاره 61
- مراتب مِلک 61
- روان شناخت فلسفیِ پیدایش ملک اعتباری 63
- احتمالات مطرح شده در مقوله ی مقتبسٌ عنهای ملکیت اعتباری 68
- اشاره 68
- احتمال اوّل: اقتباس از مقوله ی جده 68
- مناقشه در احتمال اوّل 70
- احتمال دوم: اقتباس از مقوله ی کیف (کیف نفسانی) 71
- مناقشه در احتمال دوم 71
- اشاره 71
- اشاره 72
- احتمال سوم: اقتباس از مقوله ی اضافه 72
- بررسی احتمال سوم 76
- نظر مختار در حقیقت ملک اعتباری 77
- اشاره 80
- حقیقت حق چیست؟ 80
- اشاره 82
- نظریه ی مساوات حق با سلطنت 82
- نظرات مختلف در معنای حق اعتباری 82
- اشاره 82
- اشکال آخوند قدس سره - بر این نظریه 83
- اشکال مرحوم امام قدس سره - بر این نظریه 84
- پاسخ به دو اشکال مذکور، در کلام محقق اصفهانی - رحمه الله علیه - 86
- اشکال دوم مرحوم امام قدس سره - بر نظریه ی مساوات حق با سلطنت 87
- اشاره 89
- نظریه ی مساوات حق با ملک ضعیف 89
- اشکال سوم مرحوم امام قدس سره - بر این نظریه 89
- اشکال محقّق اصفهانی - رحمه الله علیه - بر این نظریه 90
- نقد اشکال محقق اصفهانی قدس سره - 92
- اشکال مرحوم امام قدس سره - بر نظریه ی مساوات حق با ملک ضعیف 96
- نقد اشکال مرحوم امام قدس سره - 98
- نظریه ی محقق اصفهانی: تفاوت معنای حق به اختلاف موارد (اشتراک لفظی) 99
- اشاره 99
- نقد کلام محقق اصفهانی - رحمه الله علیه - 101
- اشاره 102
- نظریه ی وحدت حقیقت حق و حکم 102
- تبیین سید خویی قدس سره - بر نظریه ی وحدت حقیقت حق و حکم 103
- ملاحظاتی بر کلام سید خویی قدس سره - 104
- نظریه ی مختار در تبیین حقیقت حق (ثبوت شایسته تا بایسته) 109
- اشاره 109
- منشأ پیدایش حق اعتباری و تفاوت آن با حق نفس الامری 111
- آیا در حاقّ حقّ، علاوه بر لحاظ «له»، جنبه ی «علیه» نیز لحاظ شده است؟ 113
- تفاوت بین حق و ملک 116
- تفاوت بین حق و حکم 119
- شک بین حق و حکم 121
- اقسام حقوق در کلام سید یزدی قدس سره - 122
- شک در قابلیت اسقاط و نقل و انتقال حق 126
- اشاره 126
- تمسّک به عمومات برای اثبات قابلیت نقل 127
- اشاره 129
- موضع بزرگان در این مسأله 129
- بیان سید یزدی قدس سره - در تمسّک به عمومات برای اثبات قابلیات 130
- اشاره 130
- اشکال محقق اصفهانی بر کلام سید یزدی قدس سرهما - 132
- دفاع مرحوم امام از کلام سید یزدی در مقابل اشکال محقق اصفهانی قدس سرهم - 134
- دفاع سید خویی از محقق اصفهانی و اشکال بر سید یزدی قدس سرهم - 135
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 140
- اشاره 146
- شبهه: شک در قابلیات به نحو شبهه ی مصداقیه ی مخصص است 146
- پاسخ به شبهه 147
- اشاره 148
- تثبیت شبهه توسط مرحوم امام قدس سره - 148
- ملاحظاتی بر فرمایش مرحوم امام قدس سره - 151
- راهی برای تمسک به عام علی فرض تثبیت اشکال مرحوم امام قدس سره - 155
- تمسک به عمومات برای اثبات قابلیت نقل حقوق ابداعی شارع 157
- اشاره 158
- شک در قابلیت اسقاط حق 158
- اشاره 159
- حقیقت اسقاط 159
- نظر محقق نائینی قدس سره - در حقیقت إعراض، نقل و اسقاط 159
- نظر محقق اصفهانی - رحمه الله علیه - در حقیقت اعراض، نقل و اسقاط 162
- نظر مختار در حقیقت إسقاط، نقل و إعراض 166
- آیا إعراض موجب سقوط ملکیت می شود؟ 170
- حکم شک در قابلیت بالفعل إسقاط حق 171
- اشاره 173
- بررسی بعض تعاریف بیع و بیان تعریف مختار 173
- تعریف بیع در نظر شیخ قدس سره - 174
- اشکال اوّل (جواز ایجاب بیع با لفظ «ملّکتُ») 175
- اشاره 175
- شبهات تعریف «إنشاء تملیک عینٍ بمال» و پاسخ به آن از جانب شیخ قدس سره - 175
- اشکال بعضی بر تعریف شیخ قدس سره - و نقد آن 176
- نقضی بر ترادف بیع با تملیک 178
- اشاره 180
- اشکال دوم (عدم انطباق تعریف بر بیع الدین علی من هو علیه) 180
- پاسخ اوّل شیخ به اشکال دوم 180
- اشاره 180
- نقد پاسخ اوّل شیخ قدس سره - 182
- اشاره 182
- پاسخ دوم شیخ قدس سره - به اشکال دوم 182
- نقد پاسخ دوم شیخ قدس سره - 183
- نظر مختار در وجه صحت «بیع الدین علی من هو علیه» بدون وقوع تملیک 183
- اشکال سوم (انطباق تعریف بر تملیک به معاطاه) 185
- اشکال چهارم (انطباق تعریف بر شراء) 186
- اشاره 186
- اشکال سید خویی بر پاسخ شیخ قدس سرهما - 188
- پاسخ شیخ به اشکال چهارم 188
- بررسی اشکال سید خویی بر پاسخ شیخ قدس سرهما - 191
- اشکال پنجم (انطباق تعریف بر صلح) 195
- اشاره 195
- پاسخ شیخ قدس سره - به اشکال پنجم 196
- بررسی پاسخ شیخ قدس سره - 199
- اشاره 200
- اشکال ششم (انطباق تعریف بر هبه ی معوضه) 200
- پاسخ شیخ قدس سره - به اشکال ششم 202
- اشاره 205
- اشاره 205
- پاسخ شیخ قدس سره - به اشکال هفتم 205
- اشکال هفتم (انطباق تعریف بر قرض) 205
- شواهد شیخ قدس سره - بر معاوضه نبودن قرض 205
- شاهد اوّل: عدم جریان ربای معاوضی در قرض 206
- شاهد دوم: جواز غرر در قرض 211
- شاهد سوم: عدم لزوم ذکر عوض در قرض 212
- اشکال محقق ایروانی بر پاسخ شیخ قدس سرهما - 212
- شاهد چهارم: عدم لزوم علم به عوض 212
- نقد کلام محقق ایروانی قدس سره - 214
- اشتباه مصادیق قرض در تعاملات بانکی 215
- اشکالات دیگر تعریف شیخ از محقق ایروانی قدس سرهما - 216
- اشاره 216
- اشکال اوّل (زائد بودن «إنشاء» در تعریف) 217
- اشکال سوم (شمول تعریف بر إنشاء عابث و لاغی و ایجاب غیر متعقب به قبول) و نقد آن 219
- اشکال دوم (بیع از مقوله ی إنشاء نیست) و نقد آن 219
- اشکال چهارم (شمول تعریف بر اعیان غیر متموّله) 220
- اشاره 220
- عدم لزوم مالیت معوّض در نظر سید یزدی و سید خویی قدس سرهما - 221
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 222
- ملاک مالیت اشیاء 223
- اشکال پنجم (شمول تعریف بر تملیک ضمنی) 223
- اشکال ششم (ظهور تعلق باء به تملیک؛ نه عین) 224
- اشاره 224
- نقد اشکال ششم 225
- اشکال اوّل (در بیع همیشه تملیک نیست) 226
- اشکالات دیگر تعریف شیخ از محقق اصفهانی قدس سرهما - و برخی دیگر 226
- اشاره 226
- اشکال دوم (عدم لزوم عین بودن مبیع) 227
- نظر محقق اصفهانی قدس سره - در تعریف بیع و نقد آن 228
- نظر مختار در تعریف بیع 230
- ویژگی های تعریف مختار 230
- اشاره 230
- بررسی معانی دیگر «بیع» توسط شیخ قدس سره - 234
- اشاره 234
- 1. «إنشاء تملیک عینٍ بمالٍ بشرط تعقّبه بتملّک المشتری» یا «بشرط القبول» 235
- اشاره 235
- مخالفت شیخ قدس سره - با اشتراط قبول در تحقق بیع مصطلح 236
- ملاحظاتی بر کلام شیخ قدس سره - 238
- اشاره 240
- 2. اثر حاصل از ایجاب و قبول (انتقال) 240
- مخالفت شیخ قدس سره - با استعمال بیع در معنای «انتقال» 241
- نقد کلام شیخ قدس سره - 243
- 3. عقد مرکّب از ایجاب و قبول 245
- مجازیت استعمال بیع در «عقد» در نظر شیخ - رحمه الله علیه - 246
- آیا نزد عرف، صدق و صحّت بیع متلازمند؟ 251
- بیع و سایر عقود اسم برای صحیح است یا اعم؟ 253
- بیع حقیقت در صحیح و مجاز در فاسد در کلام شهیدین قدس سرهما - 253
- عدم جواز تمسّک به عمومات و اطلاقات، لازمه ی کلام شهیدین قدس سرهما - 255
- مراتب صحّت در معاملات 256
- اشاره 256
- وارد بودن اشکال شیخ و اشکالی دیگر بر ظاهر عبارت شهیدین قدس سرهما - 258
- ظهور عبارت شهیدین قدس سرهما - در صحّت عند الشارع 258
- توجیه شیخ درباره ی کلام شهیدین و نقد آن 259
- اسامی معاملات اسم برای سبب است یا مسبّب؟ 266
- اشاره 266
- عدم امکان أخذ صحت عند الشارع در عمومات و اطلاقات معاملات در نظر سید خویی قدس سره - 268
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 269
- اشاره 270
- تمسّک به اطلاق مقامی در ادلّه ی معاملات بنابر اراده ی صحّت عند الشارع 270
- نقد شهید صدر قدس سره - بر نظریّه ی تحقّق اطلاق مقامی در ادلّه ی معاملات 274
- نقد اشکال شهید صدر قدس سره - 276
- خلاصه ی کلام در جواز یا عدم جواز تمسّک به اطلاق ادلّه ی معاملات 280
- مبحث معاطات 282
- اشاره 282
- صور معاطات 284
- مناقشه ی شیخ قدس سره - در وجه سوم 286
- اشاره 286
- اشکال بعضی بر مناقشه ی شیخ در وجه سوم 286
- نقد اشکال 287
- مناقشه ی شیخ قدس سره - در وجه چهارم 288
- آیا معاوضه ی لبن شاه به نحو تملیک مطلق است؟ 289
- روایات مربوط به اعطاء بقر و غنم بالضریبه 290
- اجاره بودن إعطاء غنم و بقر بالضریبه 296
- عبارات فقهاء در بیع لبن شاه 298
- نقد کلام شیخ قدس سره - در ظهور عبارت فقهاء در تملیک مطلق 308
- قول اوّل: مفید لزوم (ملکیّت لازم) مطلقاً 311
- اشاره 311
- اقوال در نتیجه ی معاطات 311
- قول دوم: مفید ملکیّت جائزه 315
- قول سوم: مفید ملکیت لازم در صورتی که دالّ بر تراضی، لفظ باشد 316
- قول چهارم: مفید إباحه ی جمیع تصرّفات حتّی تصرّفات متوقف بر ملک 318
- قول پنجم: مفید إباحه ی تصرّفات غیر متوقّف بر ملک 318
- قول ششم: بطلان معامله و عدم ترتّب اثر 319
- قول هفتم: معامله ای مستقل و مفید ملکیت 320
- مروری گذرا بر مستند اقوال هفت گانه 321
- بررسی کلمات قدما در معاطات 324
- کلمات برخی معاریف عامه در معاطات 339
- قصد تملیک، محطّ بحث در معاطات 343
- تمسّک به سیره برای اثبات مفید ملک بودن معاطات 346
- الف) سیره ی متشرعه 346
- اشاره 346
- اشاره 346
- مقتضای ادلّه ی اوّلیه در معاطات 346
- اشاره 346
- نقد 347
- ب) سیره ی عقلاء 349
- اشاره 350
- تمسّک به اطلاقات و عمومات برای اثبات مفید ملک بودن معاطات 350
- 1) آیه ی شریفه ی (أحَلَّ اللهُ البَیعَ وَ حَرَّمَ الرّبا) 350
- اشاره 350
- سه محور بحث پیرامون آیه ی شریفه ی (أحَلَّ اللهُ البَیعَ) 354
- حمل بیع بر «تصرفات مترتب بر بیع» در کلام شیخ قدس سره - 354
- اشاره 354
- نقد کلام شیخ قدس سره - 356
- اشاره 358
- تبیین مراد از حلّیت در کریمه و رابطه ی آن با صحّت معاطات از دیدگاه شیخ قدس سره - 358
- وجوه حمل حلّیت بر حلّیت تکلیفی در کریمه و نقد آن 360
- نظر مشهور در حلّیت در کریمه 363
- مراد از حلّیت، جامع حلّیت وضعی و تکلیفی در نظر سید خویی قدس سره - 364
- بررسی کلام سید خویی قدس سره - 367
- معنای حلّیت در نظر محقق اصفهانی قدس سره - و نقد آن 368
- دو اشکال مرحوم امام قدس سره - بر اطلاق آیه ی شریفه 370
- نقد کلام بعض المشایخ قدس سره - 377
- مراد از (وَ مَنْ عَادَ) در آیه ی شریفه کیست؟ 378
- نظر مختار درباره ی (وَ مَنْ عَادَ) 381
- نظر نهایی و مختار در اطلاق کریمه ی (أحَلّ اللهُ البَیعَ) 384
- استفاده ی اطلاق کریمه از بعض روایات 385
- 2) آیه ی شریفه ی (لا تَأْکُلُوا أَمْوالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْباطِلِ إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجارَهً عَنْ تَراضٍ مِنْکُمْ) 387
- اشاره 387
- سه بحث در قسمت «مستثنی منه» کریمه 388
- مباحث مربوط به بخش اثباتی کریمه 392
- اشاره 393
- اعراب و ترکیب (تجاره) در کریمه 398
- توجیه استثناء متصل در کلام برخی و نقد آن 400
- تفاوت استثناء متصل و منقطع در معنای کریمه 402
- عدم تفاوت معنای کریمه با استثناء متصل و منقطع در نظر سید خویی قدس سره - 404
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 406
- قید (عن تراضٍ) توضیحی است یا احترازی؟ 407
- نحوه ی استدلال به کریمه برای اثبات صحت و افاده ی ملکیّت معاطات 408
- اشاره 409
- 3) آیه ی شریفه ی (أوفُوا بالعُقُود) 409
- وجه عدم تمسک شیخ قدس سره - به کریمه برای اثبات صحت و افاده ی ملکیت معاطات 411
- 4) تمسّک به روایت معروف «الناس مسلّطون علی أموالهم» 415
- مناقشه ی شیخ قدس سره - در دلالت حدیث سلطنت بر مدّعا 417
- اشاره 419
- موضع أعلام در دلالت حدیث سلطنت 419
- کلام سید یزدی قدس سره - در تصحیح تمسّک به حدیث سلطنت برای امضاء معاطات 421
- کلام محقق اصفهانی قدس سره - در تصحیح تمسّک به حدیث سلطنت برای امضاء معاطات 424
- خلاصه ی کلام مخالفین امکان تمسک به حدیث سلطنت برای إمضاء معاطات 426
- نقض سید خویی قدس سره - بر کلام قائلین به اطلاق حدیث از حیث انواع معاملات 427
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 428
- نقد مرحوم امام قدس سره - بر کلام قائلین به اطلاق حدیث سلطنت 429
- نقد کلام امام قدس سره - 432
- مروری بر ادلّه ی صحت معاطات 433
- اشاره 434
- مبعّدات قول به إباحه از کاشف الغطاء قدس سره - 434
- اشاره 435
- مبعّد اوّل: إن العقود و ما قام مقامها لا تتبع القصود 435
- پاسخ شیخ قدس سره - به مبعّد اوّل 436
- مواردی از تخلّف عقد از قصد در فقه 438
- بررسی پاسخ شیخ به مبعّد اوّل کاشف الغطاء قدس سرهما - 441
- پاسخ بعضی به نقوض شیخ قدس سره - در مبعّد اوّل و نقد آن 443
- اشاره 449
- مبعّد دوم: تصرّف یا اراده ی تصرّف از مملّکات باشد 449
- پاسخ شیخ قدس سره - به مبعّد دوم کاشف الغطاء قدس سره - 451
- پاسخ بهتر به مبعّد دوم کاشف الغطاء قدس سرهما - 452
- مبعّد سوم: لزوم تعلق واجبات مالیّه به غیر ملک 453
- اشاره 453
- پاسخ شیخ به مبعّد سوم کاشف الغطاء قدس سرهما - 456
- مبعّد پنجم: تلف سماوی از یک طرف مملّک طرف دیگر باشد 461
- مبعّد چهارم: تصرف از یک جانب مملّک جانب دیگر باشد 461
- اشاره 461
- پاسخ شیخ قدس سره - به بخش اوّل مبعّد پنجم 464
- بررسی پاسخ شیخ قدس سره - 466
- اصلاح پاسخ شیخ به کلام کاشف الغطاء قدس سرهما - در مبعّد پنجم 468
- پاسخ شیخ قدس سره - به بخش دیگر مبعّد پنجم 470
- اشاره 472
- مبعّد ششم: تصرّف از نواقل قهریّه باشد 472
- اشاره 473
- بررسی مبعّد ششم 473
- مبعّد هفتم: نماء حادث قبل از تصرّف مملّک باشد 473
- بررسی پاسخ شیخ قدس سره - به مبعّد هفتم 474
- پاسخ شیخ قدس سره - به مبعّد هفتم 474
- مبعّد هشتم: اتحاد موجب و قابل لازم می آید 475
- اشاره 475
- بررسی مبعّد هشتم کاشف الغطاء قدس سره - 477
- جمع بندی شیخ قدس سره - بین ادله ی قول به إباحه و ملکیت 478
- معاطات مفید ملکیّت لازم است یا متزلزل؟ 480
- دلالت استصحاب بر لزوم ملکیّت 482
- اشاره 482
- اشکالی بر جریان استصحاب 482
- پاسخ اوّل شیخ قدس سره - به اشکال: (ملک حقیقت واحد است و دو قسم نیست) 483
- اشاره 483
- نقد پاسخ اوّل شیخ قدس سره - 488
- بیان مختار در اثبات دو قسم ملک 490
- پاسخ دوم شیخ قدس سره - به اشکال بر استصحاب: (استصحاب کلّی قسم ثانی) 491
- مهم ترین اشکالات استصحاب کلّی قسم ثانی و پاسخ آن 492
- راه دیگری برای جریان استصحاب شخصی ملک 493
- جریان اصاله اللزوم (استصحاب ملک آخذ) در شبهات موضوعیه 495
- پاسخ به استصحاب بقاء علقه ی مالک اوّل 495
- تحالف در صورت إقامه ی دعوا 496
- اشاره 498
- تمسّک به اطلاقات و عمومات برای اثبات لزوم ملکیت حاصل از معاطات 498
- 1. تمسّک به مرسله ی نبوی «الناس مسلّطون علی أموالهم» 498
- اشاره 498
- اشاره 500
- دو بیان بر نحوه ی دلالت مرسله بر لزوم معاطات و نقد آن از محقق اصفهانی قدس سره - 500
- بررسی کلام محقق اصفهانی قدس سره - در نقد بیان اوّل 501
- بررسی کلام محقق اصفهانی قدس سره - در نقد بیان دوم 503
- اشاره 504
- 2. تمسّک به روایت «لا یحلّ مال امرئٍ مسلم إلّا عن طیب نفسه» 504
- اشکال بعض محشّین بر استدلال شیخ به این روایت 509
- نقد اشکال محشین 511
- شاهدی بر اعم بودن حلّیت تصرّف از تصرفات تکوینی و اعتباری 512
- اشاره 513
- 3. تمسّک به روایت «البیّعان بالخیار حتّی یفترقا» 513
- سه بیان بر کیفیت دلالت روایت بر لزوم بیع معاطاتی 515
- اشاره 515
- مناقشه ی مرحوم امام در هر سه بیان 516
- مناقشه ی دیگر امام قدس سره - نسبت به بیان دوم و سوم 521
- ملاحظاتی بر فرمایش امام قدس سره - 523
- اشاره 528
- 4. تمسّک به روایت «المؤمنون عند شروطهم» 528
- نقد کلام شیخ قدس سره - در تمسّک به این روایت 529
- اشاره 530
- 5. تمسّک به کریمه ی (لَا تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَن تَکُونَ تجِاَرَهً عَن تَرَاضٍ مِّنکُم) 530
- استدلال به عقد مستثنی (إِلَّا أَن تَکُونَ تجِاَرَهً عَن تَرَاضٍ مِّنکُم) 530
- عدم جریان توهّم مذکور در تمسّک به روایت «الناس مسلطون علی أموالهم» 531
- استدلال به عقد مستثنی منه (لَا تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ) 533
- اشکال سید خویی قدس سره - بر استدلال به عقد مستثنی منه کریمه 534
- نقد کلام سید خویی قدس سره - 535
- اشکال امام قدس سره - بر استدلال به عقد مستثنی منه کریمه 537
- نظر مختار در تمسّک به عقد مستثنای کریمه برای اثبات لزوم معاطات 540
- بررسی کلام مرحوم امام قدس سره - در نقد استدلال به عقد مستثنی منه کریمه 540
- نقد این استدلال 541
- استدلال به عقد مستثنای کریمه از غیر طریق حصر 541
- 6. تمسّک به کریمه ی (أَوْفُوا بِالْعُقُودِ) 542
- 7. تمسّک به کریمه ی (أحَلَّ اللهُ البَیعَ) 544
- روایات دالّ بر عدم لزوم ملکیت 545
- 1. روایت «إِنَّمَا یُحَلِّلُ الْکَلَامُ وَ یُحَرِّمُ الْکَلَامُ» 545
- اشاره 545
- احتمالات چهارگانه در معنای ذیل روایت با غض نظر از صدر 549
- بررسی احتمال اوّل 553
- اشاره 553
- استظهار شیخ قدس سره - از روایت در میان احتمالات چهارگانه 553
- بررسی احتمال دوم، سوم و چهارم 554
- عدم دلالت روایت بر بطلان معاطات بنابر احتمال سوم و چهارم 556
- تردید شیخ قدس سره - به خاطر حصر محلّل و محرّم در کلام 557
- نظر مختار در دلالت روایت بر بطلان معاطات 559
- إشعار روایات دیگر بر بطلان معاطات 560
- اشاره 560
- نظر مختار درباره ی ادعای اجماع بر بطلان معاطات 572
- اشاره 574
- تنبیهات معاطات 574
- تنبیه اوّل: آیا رعایت تمام شروط بیع بالصیغه در معاطات لازم است؟ 575
- اشاره 575
- آیا در معاطات خیار جاری است؟ 584
- تنبیه دوم: آیا معاطات با إعطاء از جانب واحد محقق می شود؟ 586
- اشاره 586
- اشاره 587
- اشکال محقق نائینی قدس سره - بر وقوع معاطات با إعطاء از جانب واحد 587
- نقد کلام محقق نائینی قدس سره - 591
- اشاره 593
- کلام محقق ایروانی قدس سره - در عدم معقولیت تأثیر إعطاء دوم در ایجاب و قبول 593
- نقد کلام محقق ایروانی قدس سره - 595
- پاسخ دیگری از مرحوم امام به کلام محقق ایروانی قدس سرهما - 596
- نقد کلام مرحوم امام قدس سره - 598
- اشکال دور در دخالت قصد در تحقق بیع با إعطاء 599
- پاسخ به اشکال دور 600
- آیا به مجرد ایصال ثمن و أخذ مثمن بدون صدق اعطاء، معاطات محقق می شود؟ 601
- راه های تصحیح معاملات مذکور علی فرض عدم صدق بیع 603
- اشاره 607
- تنبیه سوم: تمییز بایع از مشتری در معاطات 607
- چهار احتمال شیخ قدس سره - در تمییز بایع از مشتری در موارد عدم قرینه بر فعل و انفعال 609
- اشاره 612
- تنبیه چهارم: وجوه چهارگانه ی معاطات به حسب قصد متعاطیین 612
- اشاره 616
- بررسی وجه دوم (تملیک به إزاء تملیک) 616
- اشکال اوّل محقق نائینی قدس سره - بر وجه دوم 616
- اشاره 618
- اشکال دوم محقق نائینی قدس سره - بر وجه دوم 618
- نقد اشکال اوّل محقق نائینی قدس سره - 618
- نقد اشکال دوم محقق نائینی بر وجه دوم 619
- احتیاج تملیک دوم به قبول در وجه دوم 619
- اشکال محقق اصفهانی قدس سره - در مقابله ی بین تملیکین 620
- اشاره 620
- اشکال اوّل مرحوم امام بر کلام محقق اصفهانی قدس سرهما - 621
- اشاره 621
که معلوم است پذیرفته، ثمن را إعطاء می کند و این إعطاء، إنشاء قبول است.
پاسخ دیگری از مرحوم امام به کلام محقق ایروانی قدس سرهما -
حاصل فرمایش امام قدس سره - در نقد کلام محقق ایروانی چنین است(1): بیع متقوم به
1- کتاب البیع (للإمام الخمینی)، ج 1، ص237: و قد یقال بعدم تعقّل توقّف المعاطاه المقصود بها المبادله علی العطاء من الطرفین، بل لا بدّ فی تحقّقها من الإعطاء و الأخذ لطرف واحد؛ لأنّ الآخذ إن أخذ العین المنشأ بإعطائها التملیک منشئاً به القبول لما ملّکه المعطی، تتمّ به المعامله، و یکون إعطاء الثمن بعدها وفاءً، و إن لم یکن منشئاً لقبول ما ملّکه الأوّل، لم یجد إعطاؤه و لو بقصد المعاوضه؛ لأنّ الإعطاءین المستقلّین کالإیجابین کذلک فی عدم انعقاد المعامله بهما، و کان کلّ منهما ناقصاً بلا قبول، فالعطاءان من الجانبین تملیکان مستقلّان، لا تملیک واحد معاوضی. و فیه: مضافاً إلی إمکان أن یقال: إنّ ماهیّه البیع مبادله مال بمال، و هی قد تتحقّق بالإیجاب و القبول، و قد تتحقّق بإنشاء المبادله و المعاوضه بین المالین، من غیر احتیاج إلی القبول بعنوانه، فلو أنشأ وکیل المتعاملین التبادل بین المالین فقال: «بادلت بینهما» تقع المبادله، و هی ماهیّه البیع المتحقّقه بسبب آخر أیضاً، و هو الإیجاب و القبول. و بالجمله: لیس الإیجاب و القبول بعنوانهما مقوّمین لماهیّه البیع، بل هما من أسباب تحقّقها، کما أنّ إنشاء المبادله بما ذکر من أسبابه. بل لو قال أحد طرفی المعامله: «بادلت عینی بعینک» و قال الآخر: «بادلت أیضاً عینی بعینک» فالظاهر تحقّق البیع و صحّته؛ لأنّ ماهیّه المبادله تحقّقت عرفاً بإیقاعهما. بل البیع و الشراء بالنحو المتعارف إنّما حدثا بعد تعارف الأثمان، و إلّا فالتبادل بین الأعیان لم یکن نوعاً بالبیع و الشراء، بل بالمعاوضه و المبادله. و توهّم: «أنّ ماهیّه البیع متقوّمه بالإیجاب و القبول» ناشٍ من تعارف الأثمان فی هذه الأعصار، مع أنّ المبادله بین الأعیان شائعه، و لا سیّما فی القری و البلاد الصغار جدّاً، و لیست تلک المبادله إلّا بیعاً، و لیست «المبادله» عنواناً، و «البیع» عنواناً آخر، فالبیع مبادله مال بمال کما مرّ، بل یصدق علیه: «تملیک العین بالعوض» أیضاً. فالقول «بأنّ إعطاء شی ءٍ فی مقابل إعطاء آخر، لیس معامله؛ لکونهما تملیکین مستقلّین» لیس علی ما ینبغی؛ لأنّ إنشاء تملیک بإزاء تملیک إذا تحقّق من المتعاملین یکون کلّ منهما مربوطاً بالآخر، لا مستقلا بلا ربط بینهما، و لو أُرید من الربط الربط المطاوعی، فلا دلیل علی اعتباره. کما أنّ توهّم: «کون المعاوضه و المبادله معاملهً مستقلّهً، و لیست ببیع» فاسد. نعم، یمکن أن یقال: إنّه لا یصدق علیها «البیع» المقابل للشراء، و هو لا یضرّ. فمضافاً إلی ما ذکر: أنّ الأخذ یمکن أن یقصد به القبول تارهً، فتتمّ المعامله به، و یمکن أن یقصد به تحقّق الإیقاع العملی الخارجی، فلا یکون قبولًا، فکما یصحّ الإعطاء قاصداً به الإیجاب، یصحّ الإعطاء بعد الإعطاء قاصداً به قبول الإیجاب العملی. بل یمکن أن یقال: إنّ الإیجاب اللفظی فی البیع بالصیغه إذا وقع عقیب إیجاب، فقال البائع: «بعتک داری بألف» و قال الآخر: «بعتک الألف بدارک» یکون الإیجاب الثانی قبولًا بالحمل الشائع، فیصدق علیه: «الإیجاب» باعتبار، و «قبول الإیجاب الأوّل» باعتبار، و کذا الحال فی المعاطاه المقصود بالإعطاء الثانی قبول ما أوجبه الأوّل بإعطائه، فتدبّر. فلا إشکال فی وقوع المعاطاه بإعطاء الطرفین، کما لا إشکال فی وقوعها بإعطاء طرف واحد و أخذه بعنوان «القبول». • کتاب البیع (تقریرات، للخرم آبادی)، ص270: قد أسلفنا سابقاً أنّ حقیقه البیع العرفی، لیست إلّا نفس مبادله العینین، و أنّ المتداول بین المجتمع الإنسانی فی جمیع الأزمنه، هی هذه، و عناوین «البائع» و «المشتری» و «الموجب» و «القابل» قد حدثت بعد حدوث الثمن، و قبله لیست المعامله إلّا نفس المبادله الواقعه بین العینین، کما أنّه هو المتعارف الآن فی القری و القصبات، حیث یتبادلون الحنطه مثلًا بالعنب، و أمثال ذلک، و باعتبار حصول المبادله یطلق «البیع» علی البیع بالصیغه، و لا یطلق علی ما لم تقع فیه المبادله، فحقیقه البیع نفس المبادله، و علی هذا یصحّ عرفاً إیقاعه بإیقاع المبادله فی الطرفین؛ بأن یقال: «بادلت هذا بهذا» فی کلّ من طرفی البائع و المشتری، فهو عند العرف و العقلاء بیع صحیح، کما یصحّ إیقاع الوکیل ذلک بقوله: «بادلت هذا بهذا» من غیر احتیاجه إلی المطاوعه، فاعتبار القبول و المطاوعه ساقط فی نظر العرف، و یحصل بإیجابین، و إیجاب و قبول. و بالجمله: المعتبر هو تحقّق المبادله عندهم، کما هو مقتضی حقیقه البیع، و علیه فلا مانع من تصوّر إیقاع المعامله البیعیه بإعطاءین من غیر احتیاج إلی القبول. نعم، المتعارف المتداول بین الناس تحقّقه بالأخذ و الإعطاء، کما فی النسیئه المتداوله بین العرف، و لکن تحقّقه بإعطاءین أیضاً لا یخلّ بالمقصود، و لا یلزم منه محذور.