بررسی فقهی احکام رشوه، غش و کم فروشی صفحه 65

بنابراین نمی توانیم بپذیریم که شیخ صدوق خطا کرده؛ زیرا خطا خلاف اصل است و تا دلیل محکمی نداشته باشیم، نمی توانیم بپذیریم، گرچه سید خویی این کلام را به عنوان این که ایجاد ظن و گمان می کند بیان می کنند، ولی ما می گوییم حتّی ایجاد ظن هم نمی کند، هر چند که ایجاد ظن هم بکند می گوییم «إن الظن لایغنی من الحق شیئاً».

نظر نهایی درباره ی عمار بن مروان

بنابراین نتیجه ی کلام تا این جا این شد: این که بگوییم اصلاً عمار بن مروان الکلبی وجود خارجی ندارد، درست نیست و با قرائنی که بیان شد، معلوم شد که عمار بن مروان الکلبی با عمار بن مروان الیشکری متحد است و به همین خاطر در کتب رجالی هم عنوان جداگانه ای برای کلبی ذکر نشده است.

علی فرض این که دو نفر هم باشند، می گوییم عمار بن مروان الیشکری قطعاً أعرف و أشهر است؛ چون دارای کتاب است و طرق متعددی به کتب او وجود دارد، ولی کلبی کتابی ندارد و فقط دو روایت از او در کتب روایی نقل شده که معلوم می شود خیلی معروف نبوده، بنابراین «عمّار بن مروان» عند الاطلاق، منصرف به یشکری است؛ نه کلبی. قندی را هم که گفتیم از اوّل از دایره ی علم اجمالی خارج است