مکاسب محرمه: درس های خارج فقه حضرت آیه الله حاج شیخ محمدجواد فاضل لنکرانی دام ظله جلد اول صفحه 492

صفحه 492

خمر، ائمّه علیهم السلام از یک واقعیت پرده برداشته اند که:

«لأنّها لا تزید إلّاشرّاً»،

«لأنّها لا تزید إلّا عطشاً»،

«لأنّه إن شَرِبَها قَتَلَته». بنا بر این، طبیب گمان می کند که اگر بیمار جرعه ای خمر بنوشد، نجات پیدا می کند، حال آن که خمر مرگ بیمار را تسریع می کند.

2- دلیل دوم:

صاحب جواهر رحمه الله آورده است: دلیل دیگر روایت مفضّل بن عمر و محمّد بن عبداللّه و محمّد بن عذافر(1) است:

مُحَمَّدُ بنُ یَعقُوبَ عَن عِدَّهٍ مِن أصحابِنا عَن سَهلِ بنِ زیادٍ وَعَن عَلی بنِ إبراهیمَ عَن أبیهِ جَمیعاً عَن عَمرِو بنِ عُثمانَ عَن مُحَمَّدِ بنِ عَبدِ اللّهِ عَن بَعضِ أصحابِنا عَن أبی عَبدِ اللّه علیه السلام؛ وَعَن عِدَّهٍ مِن أصحابِنا عَن أحمَدَ بنِ مُحَمَّدِ بنِ خالِدٍ عَن مُحَمَّدِ بنِ مُسلِمٍ عَن عَبدِ الرَّحمَنِ بنِ سالِمٍ عَن مُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ قالَ: قُلتُ لأبی عَبدِ اللّه علیه السلام أخبِرنی جَعَلَنی اللّهُ فِداکَ لِمَ حَرَّمَ اللّهُ الخَمرَ وَالمَیتَهَ وَالدَّمَ وَلَحمَ الخِنزیر؟ قالَ علیه السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَتَعالَی لَم یُحَرِّم ذَلِکَ عَلَی عِبادِهِ وَأحَلَّ لَهُم ما سِواهُ مِن رَغبَهٍ مِنهُ فیما حَرَّمَ عَلَیهِم، وَلا زُهدٍ فیما أحَلَّ لَهُم. وَلَکِنَّهُ خَلَقَ الخَلقَ، فَعَلِمَ ما تَقُومُ بِهِ أبدانُهُم وَما یُصلِحُهُم، فأحَلَّهُ لَهُم وَأباحَه تَفَضُّلاً مِنهُ عَلَیهِم بِهِ لِمَصلَحَتِهِم. وَعَلِمَ ما یَضُرُّهُم، فَنَهاهُم عَنهُ وَحَرَّمَهُ عَلَیهِم، ثُمَّ أباحَهُ لِلمُضطَرِّ وَأحَلَّهُ لَهُ فی الوَقتِ الَّذی لا یَقُومُ بَدَنُهُ إلّابِهِ فأمَرَهُ أن یَنالَ مِنهُ بِقَدرِ البُلغَهِ لا غَیرِ ذَلِکَ. ثُمَّ قالَ علیه السلام: أمّا المَیتَهُ، فانَّهُ لا یُدمِنُها أحَدٌ إلّاضَعُفَ بَدَنُهُ...(2) ؛ مفضّل بن عمر می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض


1- (1) . در عبارت جواهر، پس از بیان دلیل نخست آمده است: «مضافاً إلی خصوص ما تقدّم فی خبر المفضّل، و خَبرَی محمّد بن عبد اللّه و محمّد بن عذافر من التصریح بجواز تناول الخمر للمضطر». از این عبارت ممکن است این گونه گمان شود که در این جا سه روایت وجود دارد، ولی در واقع یک روایت است که از چند طریق روایت شده است. در یک سند مفضّل بن عمر قرار دارد و در سند دیگر محمّد بن عبداللّه است و در سند دیگر عبداللّه بن عذافر.
2- (2) . جواهر الکلام: ج 36 ص 240؛ وسائل الشیعه: ج 24 ص 99. این روایت در ابتدای جلد 25 وسائل الشیعه،
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه