مهریه و جهیزیه در اسلام و ایران صفحه 14

لا جُناحَ عَلَیْکُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَهً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَی الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَی الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَی الْمُحْسِنینَ. (بقره: 236)

اگر زنان را، مادامی که با آنان نزدیکی نکرده یا برایشان مَهری تعیین نکرده اید طلاق دهید، بر شما گناهی نیست، و آنان را به طور پسندیده، به نوعی بهره مند کنید. توانگر به اندازه توان خود و تنگدست به اندازه وسع خود. این کاری است شایسته نیکوکاران.

این آیه به مؤمنان سفارش می کند که به زنان طلاق داده شده، هدیه مناسب حال زوجین داده شود. البته در صورتی که مهریه برای آنان تعیین نشده باشد، این متعه به زن داده خواهد شد. عقل سلیم ایجاب می کند چنین حکمی در مهریه نیز در نظر گرفته شود، هر چند سفارش اخلاقی اسلام، گرفتن مهریه است.

ه_) استقلال حقوق زن

آیه های موجود درباره مهریه، این پیام مهم و ارزشمند را تبلیغ می کنند: احیای حقوق زن، از راه قرار دادن حق مالکیت برای زن در قبال اموال شخصی خودش. البته این مالکیت به بنیان خانواده نباید آسیبی برساند، بلکه باید در جهت استحکام نهاد خانواده عمل کند و ابزاری برای تقویت آن باشد، نه تضعیف آن. بعضی از جوامع، از زن مثل برده بهره برداری می کنند. آنان در ازای کارهای دشوار، هیچ حقی برای وی قائل نیستند و حتی برداشتی غیر منصفانه و نادرست از توانایی های او دارند. بعضی دیگر از جوامع، آزادی مطلق و بی بندوباری را ترویج می کنند. آنان زنان را به بازار کار می فرستند و با تبلیغ فریبنده، نه تنها از توانایی های آنان به صورت ارزان استفاده می کنند،