مهریه و جهیزیه در اسلام و ایران صفحه 24

صادق علیه السلام فرمود:

دزدان سه گروهند: آنان که از دادن زکات سر باز می زنند؛ کسانی که مهر زنان را بر خود حلال می کنند. و افرادی که قرض می گیرند، ولی نیت ادای آن را ندارند.(1)

باز از امام صادق علیه السلام نقل است: «پلیدترین گناهان، سه چیز است: قتل نفس (یا قتل حیوانات)؛ پرهیز از پرداخت مهر زن و اجرت اجیر».(2)

پیامبر گرامی اسلام می فرماید:

کسی که ظالمانه، مهر زن را نپردازد، در پیشگاه خدا زناکار است و روز قیامت، خداوند خطاب به او می فرماید: «بنده من! کنیزم را بر حسب پیمانی (عقد زناشویی که بر اساس قواعد شرعی منعقد می شود)، به تو تزویج کردم، ولی تو به عهدی که با من بستی، وفا نکردی و بر او ستم روا داشتی». آنگاه به مقدار حق زن از حسنات و اعمال نیک مرد برمی دارند و به زن می دهند و اگر پس از این محاسبه، عمل نیکی برایش باقی نماند، او را به جرم پیمان شکنی به جهنم می برند؛ زیرا عهد و پیمان، مسئولیت آور است.(3)

امام صادق علیه السلام می فرماید: «رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند هر گناهی را در روز قیامت می بخشد، مگر (گناه نپرداختن) مهر زن را».(4)

در حدیث دیگری از امام صادق علیه السلام نقل است: «کسی که مهری را برای زوجه خود معین کرده، ولی نیت پرداخت آن را نداشته باشد، حکم او مانند دزد است».(5)

آخرین حدیث در این زمینه باز از کلام نورانی امام صادق علیه السلام است که می فرماید:

مردی که زنی را به نکاح خویش درآورد و قصد پرداخت مهر را نداشته

1- همان، ج 21، ابواب المهور، باب 11، ح 11.
2- بحارالانوار، ج 100، ابواب المهور، باب 17، ح 24.
3- «مَنْ ظَلَمَ امْرَأَهً مَهْرَها فَهُوَ عِنْدَاللّهِ زانٍ، یَقُولُ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لَهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ: عَبْدِی زَوَّجْتُکَ أَمَتِی عَلی عَهْدِی فَلَمْ تُوفِ بِعَهْدِی وَ ظَلَمْتَ أَمَتِی، فَیُؤْخَذُ مِنْ حَسَناتِهِ فَیُدْفَعُهُ اِلَیْها بِقَدْرِ حَقِّها، فَاِذا لَمْ تَبْقَ لَهُ حَسَنَهٌ أَمِرَ بِهِ اِلَی النّارِ بِنَکْثِهِ لِلِعَهْدِ اِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْئُولاً».بحارالانوار، ج 100، باب 17، ح 4.
4- «اِنَّ اللّهَ لَیَغْفِرُ کُلَّ ذَنْبٍ یَوْمَ الْقِیامَهِ اِلاّ مَهْرَ امْرَأَهٍ». وسائل الشیعه، ج 15، ابواب المهور، باب 11، ح 4
5- «مَنْ أَمْهَرَ مَهْراً ثُمَّ لا یَنْوِی قَضاءَهُ کانَ بِمَنْزِلَهِ السّارِقِ». (همان، ح 2)