مهریه و جهیزیه در اسلام و ایران صفحه 54

تعلق ندارد. صداق، در مقابل تمتع و لذت جویی مرد از زن نیست؛ زیرا خداوند، فایده های نکاح _ ارضای شهوت و صاحب فرزند شدن _ را میان زن و مرد، مشترک قرار داده است. پس حکمت این مسئله که خداوند، مرد را به پرداخت مهریه امر کرده، در مرحله نخست، گویای عطیه بودن مهر از سوی خداوند به زن است. بر این اساس، برخی مهریه را هدیه می دانند و برخی دیگر آن را قبول ندارند.

ج) پشتوانه ای در برابر حوادث

پیشامدهایی از قبیل جدایی و از هم پاشیدن زندگی یا مرگ شوهر، تهدیدکننده زندگی زناشویی اند. این گونه حوادث، زن را یک باره در وضع دشوار، ناگوار و بحرانی قرار می دهد و او باید در موقعیت های جدید، مسئولیت هایی را ایفا کند که از پیش برای آنها آمادگی نداشت و برعهده مرد بود. تا زمانی که زن برای این وظایف جدید آمادگی یابد، باید از او برای رویارویی با این وضع پیش آمده حمایت شود. زن طلاق گرفته، مانند دیگر انسان ها نیازمند سرپناه، مسکن، خوراک و پوشاک مناسب است، ولی گاه کسی نیست که این امکانات را برای او فراهم کند. همچنین پس از مرگ شوهر ممکن است ورثه، اموال شوهر را میان خود قسمت کنند، در حالی که زن بیشتر بدان نیازمند است و پس از مرگ شوهر یا جدایی از وی، باید از امکانات اولیه زندگی برخوردار باشد تا بتواند به گونه ای شایسته و به دور از هرگونه ذلت به زندگی ادامه دهد. در همه مواردی که به آنها اشاره شد، مهریه، ابزاری است که می توان از آن در برابر این گونه رویدادها و موقعیت ها بهره برد و با آن، به حمایت از زن برخاست. مهر، یعنی ذخیره زندگی آینده زن که می تواند دست کم برای مدتی که زن وضع روشنی برای زندگی آینده خود پیدا نکرده است، کمکی مؤثر برای او باشد.