نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 101

1377/7/12 یکشنبه درس شمارۀ (13) سال اول

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

کتاب النکاح

خلاصۀ جلسات قبلی و این جلسه:

از جلسه دهم روایات مسئله جواز نظر لمرید التّزویج مطرح شد و به تناسب بحث های سندی نمونه هایی از سندهای عالی را مطرح کردیم که به نکته ای از جامع الرّواه مرحوم اردبیلی پرداختیم. اینک اشتباه ایشان را درباره روایت ابن عقده از احمد بن الحسن بن فضال بیان نموده به بحث اصلی جواز نظر لمرید التزویج می پردازیم «آیا بحث از جواز نظر به وجه و کفّین لمرید التّزویج برای کسی که مطلقاً جواز نظر به وجه و کفّین را قائل است لغو است یا نه؟» و در پایان بررسی اختلاف روایات مسئله را پی خواهیم گرفت.

***

الف - اشتباه جامع الرّواه در روایت ابن عقده از ابن فضّال

اشاره

در بحث دیروز گفتیم که یکی از نمونه های سند عالی را، روایت شیخ طوسی با دو واسطۀ (ابن صلت اهوازی و ابن عقده) از احمد بن حسن بن علی بن فضّال دانسته اند(1) ، که به نظر ما این مثال قابل مناقشه بود، و منشأ اشتباه این است که اردبیلی در جامع الرّواه، روایت ابن عقده از احمد بن الحسن را، در ترجمۀ حال احمد بن حسن بن علی بن فضّال، آورده است، ایشان چون احمد بن الحسن را اجتهاداً به نظرش رسیده که «ابن فضّال» است، آن را در شرح حال ابن فضّال آورده