کتابخانه بالقرآن

نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 103

صفحه 103

آدرس می دهد، ولی نقطۀ ضعف جامع الرّواه این است که در نقل اجتهاد می کند، مثلاً اگر «ابن فضّال» در سندی باشد و به نظرش برسد که مقصود حسن بن فضّال است، در شرح حال حسن آن را نقل می کند و می گوید «عنه فلان»، درحالی که ممکن است این ابن فضّال غیر از حسن باشد، مثلاً علی یا برادرش احمد باشد، چون بنو فضّال زیاد هستند. و این اجتهادات منشأ اشتباهاتی می شود. ولی آقای خویی در رجالش این کار را نمی کند، اگر تعبیر ابن فضّال بوده است، همان را نقل می کند و تصرّفی در آن نمی کند.

در سند مورد بحث هم اردبیلی، احمد بن الحسن را اجتهاداً در ابن فضّال آورده است درحالی که وی احمد بن حسن بن سعید قرشی است. نمونه دیگر:

حسین بن النضر الأرمنی را عنوان کرده است و می گوید: «عنه فلان» ولی ما که به آدرس مراجعه کردیم معلوم شد سند مربوط به حسین بن نصر(1) بن مزاحم، پسر صاحب تاریخ صفین است و اردبیلی اشتباهاً در ترجمۀ حال حسین بن النضر ارمنی، «عنه فلان» نوشته است.

در جامع الرّواه از این قبیل تصرّفات هست و لذا در «عنه» که می آورد نمی شود به آن اکتفا کرد، مگر آنکه خود عنوان را نقل کرده باشد. در «عنه» ها خیلی از جاها که مراجعه کردیم، دیدیم، اشتباه شده است.

ب - آیا بحث «جواز النظر لمرید التزویج» برای کسی که مطلقاً جواز نظر به وجه و کفّین را قائل است لغو است یا نه؟

آیا بحث از جواز نظر لمن یرید التّزویج، متفرّع بر آن است که نظر به وجه و کفّین جایز نباشد، تا از این قانون، صورت ارادۀ تزویج، استثناء شده باشد؟

البته بحث از جواز بر مبنای کسانی که نظر به وجه و کفّین را جایز نمی دانند،

1- (1) نصر بدون الف و لام است و نضر با الف و لام است.