نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 135

البته این اشکال وجود دارد که علت تصریح به لنگ بستن و اختصاص آن به ذکر چیست؟ در پاسخ می گوییم: در روایت اول یونس بن یعقوب که از اصل جواز نظر سؤال شده، آمده است: «و ترقق له الثیاب» ( زن لباسهای نازک بپوشد). از این تعبیر ممکن است کسی گمان برد که در محدودۀ از ناف تا زانو هم بتوان لباس نازک پوشید، در روایت دوم یونس بن یعقوب که از کیفیت نگاه سؤال شده، در پاسخ امام «علیه السلام» کلمۀ «تحتجز» می تواند تأکیدی باشد بر این امر که محدودۀ فوق باید کاملاً مستور باشد.

ثانیاً: از سیرۀ قطعیۀ متشرعه بر می آید که نمی توان تمام بدن را (به جز محدودۀ فوق) عریان نمود، هیچ گاه چنین امری مرسوم نبوده که زن را در هنگام تزویج لخت کرده، تنها به لنگی اکتفا کنند، این سیره در فهم روایت و چگونگی استنباط حکم شرعی مؤثر است.

2) توضیحی دربارۀ کلمه «ترقق له الثیاب»:

مرحوم آقای خوئی - قدس سرّه - ترقیق ثیاب را به معنای نازک کردن لباس نمی دانند بلکه آن را به کم کردن لباس تفسیر کرده اند، و در توضیح آن فرموده اند که اولاً وجود لباسهای بدن نما در زمان صدور روایت معلوم نیست، و ثانیاً: «ثیاب» به صیغۀ جمع با تفسیر ما سازگار است، وگرنه مناسب بود که «ثوب» به لفظ مفرد به کار برده شود. ولی کلام از چند جهت ناتمام است:

جهت اول: مفهوم ترقیق ثیاب غیر از مفهوم تقلیل ثیاب است. ترقیق ثیاب به هیچ وجه به معنای کم کردن لباسها نیست. بلکه به معنای لباس نازک دربر کردن است.

جهت دوم: اگر لباسهای بدن نما هم در زمان روایات نباشد، این امر اقتضاء نمی کند که ترقیق ثیاب را به گونۀ فوق تفسیر کنیم. چون لباسها به هر حال از جهت