نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 20

علیها) شبهه ای نقل شده و این تطبیق را نادرست و بی اساس خوانده است. چون در لغت عرب کلمۀ نساء بر زنانی اطلاق می شود که ازدواج کرده باشند و استعمال آن در بارۀ بنات صحیح نیست و روایاتی که در این زمینه در کتب ما بچشم می خورد، توسط رافضه جعل شده و به کتب ما راه پیدا کرده است. آن آقا افزود: این مسئله در خانۀ آقای فلسفی مطرح شد و یکی از آقایان این گونه پاسخ داد که استعمال نساء در بارۀ بنات در قرآن فراوان است: «فَإِنْ کُنَّ نِساءً فَوْقَ اثْنَتَیْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثا ما تَرَکَ» ، کلمه نساء در این آیه در بارۀ بنات است چه ازدواج کرده باشند و چه نکرده باشند، سهم آنها از ارث این مقدار است.

من کتاب «المنار» را در این زمینه نگاه نکرده ام، به آن آقا عرض کردم، احتمالاً شبهۀ شیخ محمد عبده نکته دیگری است و او در بارۀ «نساء» مضاف ایراد دارد و معتقد است که نساء مضاف بر زنانی اطلاق می شود که ازدواج کرده اند نه نساء بی اضافه. در فارسی هم همین طور است، زن در برابر مرد استعمال شده ولی زن زید، زوجۀ زید است و بر دختر اطلاق نمی شود. نساءً أو رجالاً یعنی اناثاً أو ذکوراً ولی «نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنّی شِئْتُمْ» یا «یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ» یعنی زنهایی که ازدواج کرده اند. در آیۀ مباهله هم که «نِساءَنا» دارد، مضاف است و بر بنات اطلاق نمی شود. ظاهراً اشکال عبده این است، بعداً که آن آقا مراجعه کرده بود، همین طور بود.

پاسخ شبهه توسط استاد - دام ظله

پاسخ این اشکال این است که در قرآن «نساء» مضاف نیز بر «بنات» اطلاق شده است، آیه شریفه «لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ لِبُعُولَتِهِنَّ ... أَوْ نِسائِهِنَّ » در اینجا نساء مضاف لزوماً زنانی که ازدواج کرده اند، نیست.

در روایات هم وارد شده که در خصوص متعه، سائل به حضرت عرض کرد: