نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 315

حدیث اخذ کرد و حکم به حرمت کرد. البته الغاء خصوصیت کرده و می گوییم: حکم عدم جواز کشف شامل تمام زنان است، چون خطاب اختصاص به زن های شوهردار ندارد، و در ازدواج یهودیه و نصرانیه هم خصوصیتی وجود ندارد، بنابراین تمام زن های کافره را شامل می شود و لو اینکه شوهر نداشته باشند، چون ممکن است برای برادر و یا سایر کفّار توصیف کنند، همچنین از یهودیه و نصرانیه هم به مطلق کفّار، تعدّی می شود.

نتیجه آنکه روایت حفص هم مؤید مطلبی است که از آیه استفاده می شود که مراد از «نسائهن» مؤمنات است.

ج - در حکم جواز ابداء زینت برای زن های مسلمان (نه برای زن های کافره)

1 - توضیح کلام شیخ - قدس سرّه - در تبیان

شیخ طوسی در تفسیر تبیان، دربارۀ «نسائهنّ» تعبیری دارد که با تعبیر بقیۀ مفسرین فرق دارد، دیگران گفته اند مراد، النسوه المؤمنات است، نسائی که به مؤمنه بودن توصیف شده اند، ولی تعبیر شیخ «نساء المؤمنین لا المشرکین» است که نساء را اضافه به مؤمنین کرده است. دربارۀ معنای این جمله، دو احتمال وجود دارد.

احتمال اوّل:

اضافه نساء به مؤمنین در کلام شیخ، اضافۀ جزء به کل باشد به این معنی که چون مؤمنین مفهوم عامی است و شامل مرد و زن می شود (البته در صورتی که در مقابل مؤمنات بکار نرود) و مراد از آن جنس است یعنی تمام افراد با ایمان، لذا زنان هم جزئی از این کل هستند، مثل اینکه گفته شود زن های ایرانی ها که ایرانی بودن اعم از زن و مرد است. بر اساس این احتمال مقصود شیخ، با دیگران یکی خواهد بود، و نساء المؤمنین یعنی «النساء المؤمنات».

احتمال دوم: راوندی در فقه القرآن، از عبارت شیخ این طور فهمیده است