نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 1 صفحه 333

هم قائل به تسامح باشد، می تواند با توجه به روایاتی که از طرق عامه نقل شده، تحقق کراهت را اعم بداند.

ب - «حکم نگاه کردن» و مباحث مربوط به آن

1) متن عروه مسئله 31:

«لا یجوز النظر الی الأجنبیه و لا للمرأه الی الأجنبی من غیر ضروره و استثنی جماعه الوجه و الکفین فقالوا بالجواز فیهما مع عدم الرّیبه و التّلذذ و قیل بالجواز فیهما مره و لا یجوز تکرار النظر و الأحوط المنع مطلقاً»

2) فهرستی از مباحث در مسئله «نگاه»

اوّل: آیا حکم «حرمت نظر» اختصاص به مردها دارد و فقط مردها مجاز نیستند به اجنبیه نگاه کنند یا زنها را هم شامل می شود و آنها هم مجاز نیستند به مرد اجنبی نگاه کنند؟

البته مستثنیاتی دارد که باید جداگانه مورد بررسی قرار گیرد؟ خلاصه بحث این است که حرمت نظر طرفینی است یا تنها در یک طرف ثابت است؟

دوم: آیا تنها «وجه و کفین» در بحث نظر به اجنبیه استثناء است یا احیاناً مواضع دیگری هم مستثنی هستند؟

سوم: در قرآن یک «امر به غض» داریم و یک «نهی از ابداء زینت»، و البته نهی در دو موضوع و با دو استثناء آمده است.

یکی: لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ ما ظَهَرَ مِنْها

دیگری: لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ... الی آخر که طوائفی استثناء شده اند.

چهارم: بحثی که در این زمینه مطرح است، این است که آیا بین «حرمت کشف» و «حرمت نظر» ملازمه است به طوری که اگر «کشف زینت» حرام بود، نگاه هم حرام