نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 2 صفحه 122

روایت سوم: مصحّحۀ أبی بصیر

اصل روایت:

الحسین بن محمد عن احمد بن اسحاق عن سعدان بن مسلم عن أبی بصیر عن أبی عبد الله علیه السلام قال: سألته عن قول الله تعالی «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ ما ظَهَرَ مِنْها قال: الخاتم و المسکه و هی القلب»(1)

بحث سندی:

حسین بن محمد، حسین بن محمد بن عامر اشعری شیخ کلینی و از اجلاّء ثقات است، احمد بن اسحاق همان احمد بن اسحاق قمی معروف وکیل ناحیه مقدسه است، أبی بصیر هم بنا بر تحقیق مفصل محقق خوانساری در رساله عدیمه النظر ثقه است. سعدان بن مسلم توثیق صریح ندارد، ولی با دو بیان - همانند قاسم بن عروه - می توان وثاقت وی را اثبات کرد چه بزرگان از او اکثار روایت کرده اند همچون حسن بن محبوب که از اصحاب اجماع است، به علاوه صفوان و ابن أبی عمیر که از کسانی هستند که «لا یرون و لا یرسلون الا عن ثقه» از او روایت کرده اند.

پس روایت بنا بر تحقیق صحیحه است و خوب است ما از آن به عنوان مصحّحه یاد کنیم.

فقه الحدیث:

علت تفسیر مسکه در روایت به قلب این است که مسکه هم به دستبند گفته می شود و هم به خلخالی که به پا می بستند، و در اینجا مراد از مسکه به قرینۀ مقام و این که امام علیه السلام در مقام تفسیر «ما ظَهَرَ» است مخصوص دستبند می باشد. پس «و هی القلب» یعنی مراد از مسکه، قلب ( دستبند) است نه خلخال.

این سه روایت معتبره هستند ولی بقیه روایات مرسله می باشند.

روایت چهارم: روایه أبی الجارود

اصل روایت:

فی روایه أبی الجارود عن أبی جعفر علیه السلام فی قوله «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ ما ظَهَرَ مِنْها» فهی الثیاب و الکحل و الخاتم و خضاب الکفّ و السوار و الزینه ثلاث: زینه للناس و زینه للمحرم، و زینه للزوج، فامّا زینه الناس فقد ذکرناه و اما زینه المحرم فموضع القلاده فما فوقها،