نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 2 صفحه 182

1377/12/5 چهار شنبه درس شمارۀ (74) کتاب النکاح/سال اول

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در جلسۀ پیش ضمن نقد و بررسی متن و سند روایاتی که مفهوم «عورت» را توسعه می داد، سرانجام به این نتیجه رسیدیم که مقصود از «عورت»، «سوأتین» است؛ نه «ما بین السّره و الرکبه». آنگاه به اختلاف نظر برخی از فقها مثل مرحوم علاّمه در بارۀ نگاه به ما عدا العوره و مواضع زینت اشاره کردیم و در پایان نتیجه گیری کردیم که در مورد محارم آنچه از حکم جواز نظر مستثنا شده، تنها عورتین است؛ در این جلسه به نقد و بررسی دو تفصیل جداگانه در بارۀ محرّمات بالرّضاع که در نظر آیه الله خویی و آیه الله حکیم - رحمهما الله - مطرح شده، می پردازیم:

در بارۀ عبارت مسئلۀ 32 عروه الوثقی که می فرماید: «یجوز النظر الی المحارم الّتی یحرم علیه نکاحهنّ نسباً أو رضاعاً أو مصاهره...» گفتیم که مناسب بود مرحوم سید قید «أبداً» را ذکر می نمود؛ زیرا کسانی مثل خواهرزن که ازدواج با آنها حرام ابدی نیست، جزء محارم محسوب نمی شوند و جواز نظر تنها در مورد کسی است که ازدواج با او حرام ابدی می باشد.

***

الف): تفصیل آیه الله خویی (ره) در مقام:

اشاره

ایشان در بارۀ محرّمات بالمصاهره پس از آن که موارد حرمت موقّت مثل خواهر زن را استثنا می کنند، می فرمایند: حرمت ابدی که به سبب مصاهره به وجود می آید، گاهی ناشی از علقۀ زوجیّت است و گاهی ناشی از اسباب دیگر، مثل: زنی