نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 116

2) توضیحاتی دربارۀ متن حدیث

عمار، پدر معاویه، از شخصیت های سنی بوده، همانطور که نجاشی می گوید:

«کان ابوه عمار ثقه فی العامه وجها»(1) ، و به جهت شخصیت بودن وی، حضرت یک احترام خاصی برای او قائل شده، او را کنار دست خود نشانده، و خیلی طولانی به او در نگاه و مکالمه توجه کرده است.

از لحن عبارت عمار برمی آید که جوّ موجود سنی و اهل مدینه در نزد او حرام نبوده و حرف پسرش معاویه برای او تازگی داشته است. اینکه معاویه کلمۀ «القرشیه» و «الهاشمیه» را بکار برده، اشاره به این است که این کار از زنانی که مرتبط با خاندان رسالت هستند و از قریش و بلکه از بنی هاشم می باشند، سر می زند که طبیعتاً نباید آنها چنین کاری انجام دهند.

آیه ای که حضرت قرائت کرده اند آیه «وَ لا ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ» است [احزاب/ 55] و آیه «أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ» [نور/ 31] نیست که مورد بحث است، ولی بالاخره مفاد آیۀ مورد بحث هم از این حدیث بدست می آید.

3) یک سؤال و پاسخ آن دربارۀ حدیث

در این روایت این سؤال مطرح می گردد که مسئلۀ لمس اجنبیه مورد اعتراض معاویه بن عمار بوده است و آیه ای که حضرت قرائت فرمودند، مربوط به مسئلۀ نظر است، بنابراین، چرا حضرت این آیه را قرائت کرده اند؟

در پاسخ این سؤال نخست این مطلب را متذکر می شویم که حضرت علیه السلام با جملۀ ذیل حدیث که (لا بأس ان یری المملوک الشعر و الساق)، کار اهل مدینه را تخطئه می کنند و آن را خلاف شرع دانسته اند، ولی حضرت روی جهتی نخواسته اند صریح این امر را بیان کنند، از این جهت فقط به معاویه فرموده اند که آیه