نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 131

1378/2/21 سه شنبه درس شمارۀ (102) کتاب النکاح/سال اول

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در جلسات گذشته، دربارۀ حکم نگاه مملوک به مالکۀ خود و نیز نگاه خصی به اجنبیه بحث کردیم و نتیجه گرفتیم که مملوک می تواند به موی مالکۀ خود نگاه کند ولی به سایر اعضای بدن نمی تواند نگاه کند، البته نگاه به ساق او نیز مکروه است، از مسئلۀ نگاه خصی به مملوکه که مورد ابتلا نیست، عبور کردیم، ولی در مسئله نگاه خصی به اجنبیه بحث کرده و آن را ممنوع شمردیم. و در این جلسه، استدلال به آیۀ شریفه «أُولِی الْإِرْبَهِ» و استدلال مرحوم آقای خوئی (ره) و روایات در تفسیر آیۀ فوق را پیرامون بحث نگاه خصی به اجنبیه نقد و بررسی خواهیم کرد.

***

الف) حکم نگاه خصیّ به اجنبیّه:

1) متن عروه:

«لا یجوز للمملوک النظر الی مالکته و لا للخصی النظر الی مالکته او غیرها کما لا یجوز للعنّین و المجبوب بلا اشکال بل و لا لکبیره السن الذی هو شبه القواعد من النساء علی الاحوط».

مختار ما جواز نظر مملوک به مالکۀ خود بود، البته نه مثل نگاه به محارم، بلکه آنچه از روایات استفاده شد، جواز نظر به مو و ساق او است، گرچه نگاه به ساق هم خلاف احتیاط است و مقتضای جمع بین روایات متعارض، حمل جواز بر کراهت است، ولی قدر مسلم از روایات جواز نظر به مو است.