نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 186

1378/3/1 شنبه درس شمارۀ (108) کتاب النکاح/سال اول

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در جلسۀ امروز، نخست توضیح می دهیم که مراد مرحوم آقای خوئی (ره) از آیه ای که برای حرمت استماع صوت لذت بخش زن به آن تمسک کرده اند، آیۀ غض است نه آیۀ حفظ فرج، سپس دربارۀ نحوه تخصیص علت صحبت کرده، چگونگی استفادۀ مفهوم را از «فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ» بیان نموده، عدم تنافی آن را با مبنای پذیرفته شده در عدم تخصیص سنخ الحکم به وسیلۀ علّت توضیح می دهیم، در ادامه، به بحث حرمت لمس اجنبی پرداخته، کلام مرحوم شیخ انصاری (ره) را دربارۀ اخبار کثیرۀ مانعه و توضیح مرحوم آقای حکیم (ره) را در این مورد و اشکال مرحوم آقای خوئی (ره) را به ایشان نقل کرده، ضمن بررسی کلام این بزرگان، مراد مرحوم شیخ انصاری (ره) را خصوص اخبار نهی از مصافحه با زنان وارد ندانسته بلکه روایات تغسیل اموات را دلیل مهم بحث خواهیم دانست.

***

الف) دو توضیح در تکمیل بحث قبل:

1) توضیحی دربارۀ مراد مرحوم آقای خوئی (ره)

در ذیل کلام مرحوم سیّد (ره) که می فرماید «لا بأس بسماع صوت الاجنبیه ما لم یکن تلذذ و ریبه» مرحوم آقای خوئی (ره) در رابطه با قید اخیر می فرمایند: «... لما عرفت من دلاله الآیه الکریمه علی حصر الاستمتاعات الجنسیّه بالزّوجه و ما ملکت یمینه».

سؤالی که در اینجا مطرح می شود، این است مراد از آیۀ کریمه که مرحوم آقای