نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 255

3 - روایت سعد اسکاف:

«عن محمد بن الحسین، عن عبد الرحمن بن أبی هاشم، عن سالم بن مکره، عن سعد الاسکاف، عن أبی جعفر علیه السلام قال: سئل ابو جعفر علیه السلام عن القرامل الّتی تصنعها النساء فی رءوسهنّ، یصلنه بشعورهن؟ فقال: لا بأس علی المرأه بما تزیّنت به لزوجها، قال: فقلت: بلغنا ان رسول الله صلی الله علیه و آله لعن الواصله و الموصوله، فقال: لیس هناک، انما لعن رسول الله صلی الله علیه و آله الواصله و الموصوله التی تزنی فی شبابها، فلما کبرت قادت النساء الی الرجال، فقلک الواصله و الموصوله»(1).

گفته اند که در این روایت، گذاردن قرامل بر سر و وصل نمودن آنها به مو بدون اشکال دانسته شده و فرموده که روایات مربوط به لعن واصله و موصوله از سوی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، دربارۀ زناکار و قواد می باشد و به این مسئله ربطی ندارد.

3) بحث استاد مدّ ظلّه دربارۀ اسناد این روایات

در روایت اول: یحیی بن مهران ناشناخته و مجهول است و مراد از عبد الله بن حسن هم که نامی مشترک میان چند نفر می باشد، معلوم نیست. بنابراین، سند روایت قابل اعتماد نیست. سند روایت سوم یعنی روایت سعد اسکاف طبق تحقیق قابل اعتماد و معتبر است. اما سند روایت دوم یعنی روایت ثابت بن أبی سعید، مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است.

در منابع رجالی هیچ توثیق صریحی دربارۀ «ثابت بن أبی سعید» نیافتیم. البته ابن حجر در لسان المیزان گفته است: «ثابت بن أبی سعید البجلی الکوفی، ذکره الکشی فی رجال الشیعه و قال: کان ثقه کثیره الفقه روی عنه الاعمش رحمه الله تعالی، اما در رجال کشی چنین مطلبی وجود ندارد و تعبیر ذکر شده نیز با تعابیر کشی و مانند او هماهنگی ندارد، بنابراین، بعید است که این عبارت نوشتۀ کشی باشد. همچنین احتمال اینکه نسخۀ اصلی کتاب رجال کشی به دست ابن حجر افتاده باشد، بعید است. به علاوه، چه بسا در لسان المیزان مطلبی به یک کتاب نسبت داده شده که