کتابخانه بالقرآن

نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 31

صفحه 31

مقام شهادت جایز است، ولی در موارد اثبات زنا و اثبات تولد و اثبات رضاع ضرورتی نیست.

2) عبارت کامل ذیل کلام مرحوم سید در عروه

مرحوم سید (ره) می فرمایند: «و لیس منها ما عن العلامه من جواز النظر الی الزانیین لتحمل الشهاده فالاقوی عدم الجواز و کذا لیس منها النظر الی الفرج للشهاده علی الولاده او الثدی للشهاده علی الرضاع و ان لم یمکن اثباتها بالنساء و ان استجوده الشهید الثانی (ره)».

در تعبیر مرحوم سید (ره) که می فرمایند «و ان لم یمکن اثباتها بالنساء»، عبارت کامل تر در مورد نظر به ثدی «و ان لم یمکن اثباتها بالنساء و لا بالمحارم» است که اگر با شهادت محارم هم مشکلۀ نسبت های رضاعی حل می شود، نوبت به نگاه نامحرم نمی رسد.

ج) ادلۀ جواز نظر به زانیه حین الزنا برای شهادت دادن به زنا

1) دلیل اول: تعطیل حدود

گفته شده که اثبات زنا متوقف بر شهادت عدول است و اگر نگاه کردن عمل زنا مطلقاً و حتی برای کسی که می خواهد بعداً شهادت بدهد، حرام باشد، هیچ عادلی بر زنا نظر نمی کند و مگر در موارد نادر(1) ، راهی برای اثبات زنا نیست و در نتیجه، حدود الهی تقریباً تعطیل می شود.

2) نظر استاد مد ظلّه

اگر زنای واقعی، تمام موضوع برای مطلوبیت اجرای حدود باشد، این استدلال صحیح است، یعنی اگر دو نفر زنا کردند و خودشان اقرار نکردند و شخص دیگری

1- (1) برخی از موارد عبارتند از: 1 - خود زناکار اقرار کند 2 - شاهد عادل تصادفاً نگاهش بیفتد 3 - شاهد در زمان تحمل شهادت، مقلد کسی باشد که نگاه را جایز بداند یا فتوای خودش جواز نظر باشد 4 - شاهد مکره یا مضطر به تحمل شهادت باشد 5 - شاهد عند التحمل صغیر باشد 6 - شاهد معصیهً نگاه کرده و بعداً توبه کرده باشد. ولی مجموعۀ همۀ این موارد، موارد کمی است.