نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 55

خلاصه، آیۀ شریفه، دلیل بر حرمت ورود بی اجازۀ اطفال نیست تا بر حرمت نظر اطفال به عورت بزرگان دلالت کند.

توضیحی دربارۀ ذیل آیۀ شریفه

دربارۀ ذیل آیه هم می توان گفت که از مفهوم آن استفاده می شود که در ورود بی اجازه در سه وقت، گناه هم متوجه مخاطبان و هم متوجه بندگان و اطفال است و همانطور که گذشت، توجه گناه فقط به مخاطبان یا فقط به بندگان و اطفال بسیار بعید است، ولی از این آیه استفاده نمی شود که تمام مصادیق ضمیر «هم» مسئولیت دارند، بلکه مرجع ضمیر «هم» دو دسته اند، یکی از آنها بندگان می باشند که چون خود بالغند، مسئولیت اعمال خلافشان با خودشان می باشد، و دستۀ دیگر کودکان نابالغ می باشند که مسئولیت اعمالشان بر دوش اولیائشان می باشد.

خلاصه، در مورد «و لا علیهم جناح» مفهوم بالجمله قائل نیستیم و مفهوم فی الجمله قائل هستیم و این امر اشکالی ندارد.

5) اشکال دوم مرحوم آقای خوئی به کلام مرحوم نراقی قدس سرّهما

مرحوم آقای خوئی (ره) در اشکال دوم می فرمایند که آیۀ شریفه اصلاً به مسئلۀ مورد بحث که نظر طفل به عورت مرد و زن است، مربوط نمی باشد، بلکه موضوع آیه این است که چون در آن سه وقت ممکن است مباشرت زن و مرد واقع شود، نفس ورود طفل در اینگونه مواقع مناسب نیست، حال خواه نظر به عورت صورت بگیرد و خواه صورت نگیرد. خلاصه، بین موضوع آیه و موضوع مورد بحث، عموم و خصوص من وجه می باشد و ملاک حرمت در آیه چیزی غیر از حرمت نظر به عورت است.

6) بررسی اشکال دوم توسط استاد مد ظلّه

ولی این اشکال به نظر ما ناتمام است، چون در آیۀ شریفه عبارت «ثَلاثُ عَوْراتٍ