نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 62

ممیّز نگاه کند همچنان که زن نیز می تواند به بدن صبی ممیّز نگاه کند؛

دلیل اول: «عدم مقتض للحرمه»

دلیل دوم: «وجود المانع عن الحرمه»

برای توضیح دلیل اول دو مقدمه ذکر می کنند.

مقدمۀ اول: حرمت نظر به جنس مخالف را از ادلۀ لزوم ستر استفاده می کنیم و لزوم ستر را از آیۀ شریفۀ «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ» بدست می آوریم. مقدمۀ دوم: امر در این آیۀ شریفه مخصوص بالغین است، پس کودکان وظیفۀ ستر و پوشش ندارند.

بنابراین، در مورد کودکان که موظّف نیستند بدنشان را از جنس مخالف بپوشانند، دلیلی نداریم که جنس مخالف نتواند به آنها نگاه کند. خلاصه آنکه، دلیلی که از آن حرمت نظر به بچه های ممیّز استفاده شود، نداریم.

2) بررسی دلیل اول (عدم مقتض للحرمه)

مقدمۀ اول ایشان مخدوش است، زیرا اولاً، ادلۀ حرمت نظر به جنس مخالف منحصر به ادلۀ لزوم ستر است، و ثانیاً، ادلۀ لزوم ستر نیز منحصر به آیۀ شریفۀ «وَ لا یُبْدِینَ» نیست تا بگوییم چون این آیۀ شریفه شامل کودکان نمی شود پس دلیلی بر حرمت نظر به کودکان نداریم.

* توضیح آنکه: خود ایشان اصل اولی در نگاه به زن را حرمت دانسته اند و به ادله ای مانند روایاتی که جواز نظر به وجه و کفین زن را فقط به کسی اجازه می داد که قصد ازدواج داشته باشد، تمسک می کردند، و طبق نظر ایشان اطلاق بعضی از این روایات اقتضاء می کند که حتی اگر مرد قصد ازدواج با صبیّۀ ممیّز را هم داشته باشد، نتواند به بدن او نگاه کند.

به علاوه، از صحیحۀ بزنطی عن الرضا علیه السلام که می فرماید «قلت له: اخت امرأته و الغریبه سواء؟ قال نعم» استفاده می شود که نگاه به خواهر زن مانند نگاه به دیگر اجنبیات جایز نیست و «اخت امرأته» مطلق است و شامل صبیّۀ ممیّز نیز