نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 3 صفحه 85

اصحابنا قال کان ابو الحسن الماضی علیه السلام عند محمد بن ابراهیم والی مکه و هو زوج فاطمه بنت ابی عبد الله علیه السلام و کانت لمحمد بن ابراهیم بنت تلبسه الثیاب و تجیء الی الرجال (خ الرجل) فیأخذها الرجل و یضمها الیه فلما تناهت الی ابی الحسن علیه السلام امسکها بیدیه ممدودتین قال اذا اتی علی الجاریه ست سنین لم یجز ان یقبلها رجل لیس هی بمحرم له و لا یضمها الیه»(1).

2) توضیح روایت

محمد بن ابراهیم که شوهر خواهر حضرت موسی بن جعفر علیه السلام بوده، دختر بچه ای از زن دیگری داشته که در مجالس مردها حاضر می شده و مردها او را بغل هم می کردند ولی حضرت موسی بن جعفر علیه السلام از جلو آمدن دختر بچه ممانعت کردند.

اشکال سندی روایت فقط مرسله بودن آن است.

دلالت روایت بر حرمت «تقبیل» روشن است. «لا یضمها الیه» نیز دلالت می کند که نباید دختر بچه را به خود بچسباند، و متعارفاً به خود چسباندن، با لباس است. پس، «در دامن گرفتن» نیز که از مصادیق به خود چسباندن است، جایز نیست.

د) مرسلۀ هارون بن مسلم

1) متن روایت:

کافی: «عده من أصحابنا عن سهل بن زیاد عن هارون بن مسلم عن بعض رجاله عن أبی الحسن الرضا علیه السلام انّ بعض بنی هاشم دعاه مع جماعه من اهله فاتی بصبیهٍ له فادناها اهل المجلس جمیعاً الیهم، فلما دنت منه سأل عن سنّها فقیل خمسٌ فنحاها عنه»(2).

2) توضیح روایت

این روایت هم مرسله است و از این جهت قابل اعتماد نیست، و از نظر دلالت نیز فعل حضرت بر وجوب دور کردن دلالت نمی کند.