نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 4 صفحه 335

صفحه 335

جعفری گفته «لا بأس بالعزل فی سته وجوه» کأن می فرماید مواردی که عزل موجب گرفتاری نیست، در این موارد است «و الجائز من العزل فی سته وجوه»، هر چند مبتدا و خبر نیست ولی شبیه جملۀ اسمیه است.

ان قلت: اگر می خواست جواز عزل در این مواضع را بیان کند و نسبت به بقیه موارد نظر نداشت، چگونه می گفت ؟

قلت: می گفت «لا بأس بالعزل فی وجوهٍ، منها...»

خلاصه آنکه اطلاق لفظی کلام دلالت بر انحصار جواز عزل در این موارد دارد.

ثالثاً: اگر دلالت روایت بر مفهوم به نحو سالبه کلیه را نیز منکر شویم، دلالت روایت بر مفهوم به نحو سالبه جزئیه را نمی توانیم انکار کنیم، و این روایت کالصریح است که جواز عزل در همۀ موارد نیست و اگر در تمام موارد عزل جایز بود «لا بأس بالعزل» را مقید به «فی سته وجوه» نمی کرد(1).

نتیجه:

اگر سند روایت را معتبر بدانیم، این روایت با توجه به دلالت آن بر اختصاص جواز عزل به موارد مذکور، با ادلّۀ دال بر جواز عزل به گونۀ مطلق معارضه پیدا می کند، و باید در صدد یافتن راه جمعی بین آنها بود.

ب) تقریب استناد به ادله ای دیگر برای حرمت عزل:

1) متن صحیحۀ محمد بن مسلم (دلیل اول)

«محمد بن الحسن باسناده عن الحسین بن سعید، عن صفوان، عن العلاء، عن محمد بن مسلم، عن احدهما - علیه السلام - انّه سئل عن العزل ؟ فقال: امّا الأمه فلا بأس، و امّا الحرّه فانی


1- (1) بخصوص که متعارف موارد مباشرت، مباشرت با زوجۀ دائمه حرّه است و رها کردن موارد متعارف و اکتفا کردن به بیان جواز در موارد دیگر دلالت روشن دارد بر اینکه در موارد متعارف عزل «بأس» هست.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه