نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 4 صفحه 359

باید بیان گردد.

ب) روایات دال بر حرمت:

1) روایت دعائم

«الدعائم عن جعفر بن محمد علیهما السلام أنّه قال: لا بأس بالعزل عن الحره باذنها و عن الامه باذن مولاها و لا بأس أن یشترط ذلک عند النکاح و لا بأس بالعزل من الموضع مخافه أن تعلّق فیضرّ ذلک بالولد روی ذلک عن رسول الله (صلی الله علیه و آله)(1)».

مفهوم روایت این است که عزل از حرۀ دائمه در غیر از موارد ذکر شده جایز نیست.

سند این روایت صحیح نیست و بنابراین می توان آن را از روایات مؤید حرمت دانست.

2) روایت دیگر از دعائم

«الدعائم عن علی (علیه السلام) أنّه قال الوأد الخفی أن یجامع الرجل المرأهَ فاذا أحسّ الماء نزعه منها فأنزله فیما سواها فلا تفعلوا ذلک فقد نهی رسول الله (صلی الله علیه و آله) أن یعزل عن الحره الاّ باذنها و عن الأمه الاّ باذن سیّدها (یعنی علیه السلام اذا کان لها زوج لانّ ولدها یکون مملوکاً للسید فلا یجوز العزل عنها الاّ باذنه و کذلک للحره حق فی الولد فلا یجوز العزل عنها الا باذنها فأمّا المملوکه فلا بأس بالعزل عنها و لا یلتفت الی اذنها فی ذلک)».

* ظاهر «فلا تفعلوا» و ظاهر «فقد نهی رسول الله (صلی الله علیه و آله)» حرمت عزل است ولی چون سند این روایت نیز صحیح نبوده به عنوان مؤید حرمت نقل می شود.

3) روایت یعقوب جعفی

«القاسم بن یحیی عن جده الحسن بن راشد عن یعقوب الجعفی قال: سمعت ابا الحسن علیه السلام یقول: لا بأس بالعزل فی سته وجوه: المرأه التی تیقنت انها لا تلد و المسنّه و المرأه