نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 5 صفحه 189

اذا اقتضّها فسمی ما تعطاه للعقر عقراً ثم صار عاماً لها و للثیّب(1).

در اینجا ظاهراً مهر مقصود است و لذا جزء روایاتی محسوب می شود که اثبات مهر نموده است.

البته موضوع حدیث جائی است که مرتکب آن عمل، جاریه ای دیگر باشد نه شوهرش.

ج) روایاتی که اثبات مهر نموده است:

1) روایت جعفریات که اینک ذکر کردیم.

2) روایت دعائم الاسلام:

عن علی علیه السلام انه قضی فی امرأه افتضّت جاریه بیدها، قال: علیها مهرها و توجع عقوبه.

این همان روایت جعفریات است چون دعائم کتاب عملی فقهی بوده، لذا عبارات را عوض کرده تا روشن تر باشد و بجای کلمه «عقر» مهر و بجای «نالتها بشیء من الضرب» توجع عقوبه آورده است و یکی از مصادر دعائم الاسلام کتاب جعفریات است.(2)

3) فی مقصد الراغب: قضی أمیر المؤمنین علیه السلام فی جاریتین دخلتا الحمام فاقتضّت واحده الاخری باصبعها، فألزمها المهر وحدها...(3).

4) جعفریات عن علی علیه السلام فی الرجل یغتصب البکر فیفتضّها و هی امه قال: علیه الحد و یغرم العقر، فإن کانت حرّه فلها مهر مثلها.

به احتمال قوی روایت قضاوت امیر المؤمنین علیه السلام همان روایت سکونی

1- (1) لسان العرب ماده عقر.
2- (2) صاحب دعائم کتاب بسیار مفصّلی بنام ایضاح داشته است که نسخه اش در دست نیست اما عکس مختصری از کتاب الصلاه آن که در خارج از ایران یافت شده نزد ما می باشد، و از آنجا معلوم می شود که مؤلف دعائم از مآخذ متعددی - که بسیاری از آنها از کتابهای ماست - جمع آوری نموده، از جمله کتاب جعفر است که از آن به الکتب الجعفریه تعبیر می کند.
3- (3) بحار الأنوار ج 4 ص 422 طبع ایران.