نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 5 صفحه 428

1378/12/21 شنبه درس شمارۀ (200) کتاب النکاح/سال دوم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در این جلسه، در ادامه بحث از فروع تزویج معتدّه، این فرع (مسئله 4) عنوان می گردد که، آیا دخول که منشأ حرمت ابد (در تزویج جاهلانه معتدّه) می گردد، باید حتماً در حال عدّه باشد، یا اگر پس از انقضاء عدّه هم صورت گیرد، حکم حرمت ابد ثابت می گردد؟ پس از بررسی روایات باب، عدم اطلاق آنها را ثابت کرده و در نتیجه، با عنایت به عمومات و قواعد اولیه، حکم به عدم حرمت ابد در دخول پس از انقضاء عدّه خواهیم داد.

***

الف) بررسی مسئله 4:

1) متن مسئله:

«هل یعتبر فی الدخول الّذی هو شرط فی الحرمه الابدیه فی صوره الجهل ان یکون فی العدّه، او یکفی کون التزویج فی العدّه مع الدخول بعد انقضائها قولان الاحوط الثانی بل لا یخلو عن قوه، لاطلاق الاخبار، بعد منع الانصراف الی الدخول فی العده».

2) توضیح مسئله و کلام مرحوم آقای حکیم «ره»:

گفتیم که در صورت عقد زن معتدّه عن جهلٍ، دخول منشأ حرمت ابد می گردد.

در این مسئله، این پرسش مطرح می گردد که، آیا دخولی منشأ اثر است که در عدّه صورت گیرد، یا اگر دخول پس از انقضاء عدّه هم صورت گیرد، همین حکم را دارد، مرحوم آقای حکیم می فرمایند که؛ برخی از روایات در خصوص صورت دخول در