کتابخانه بالقرآن

نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 7 صفحه 147

صفحه 147

1379/7/19 سه شنبه درس شمارۀ (241) کتاب النکاح/سال سوم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس این جلسه:

در این جلسه، مسئله 20 عروه که راجع به زنا با معتده رجعیه است مطرح شده و ادلۀ آن بررسی می شود و گفته خواهد شد که این ادله برای حرمت ابدی کافی نیست. سپس صوری که مرحوم سید (صاحب عروه) نسبت به شک در عده مطرح کرده اند، مورد بررسی قرار می گیرد و کلام آقای خویی به طور مفصّل طرح شده و پیرامون این که آیا کل شیء لک حلال شامل احکام وضعیه می شود یا نه؟ بحث می شود و در پایان به بررسی جریان استصحاب در ما نحن فیه می پردازیم. ان شاء الله تعالی.

***

مسئله 20: اذا زنی بامرأه فی العده الرجعیه حرمت علیه ابداً، دون البائنه و عده الوفاه، و عده المتعه و الوطی، بالشبهه و الفسخ(1) و لو شک فی کونها فی العده اولا، او فی العده الرجعیه او البائنه(2) ، فلا حرمه مادام باقیاً علی الشک نعم لو علم کونها فی عدّه رجعیه، و شک فی انقضائها و عدمه. فالظاهر الحرمه و خصوصاً اذا اخبرت هی بعدم الانقضاء

1- (1) استاد مد ظلّه: یک فرض دیگر نیز باید اضافه شود و آن صورت انفساخ عقد است.
2- (2) استاد: مناسب این بود که گفته شود «او غیرها» یعنی غیر عده رجعیه که شامل عده بائنه و هم عده وفاه و غیره نیز بشود زیرا کلمه «بائنه» اگر چه گاهی به صورت اعم در معتده غیر رجعیه استعمال می شود ولی به حسب متعارف اطلاقات فقهی عدۀ بائن یک قسم از عدۀ طلاق است و در قبال عدۀ وفات و فسخ و غیره قرارداد، بخصوص که در صدر همین مسئله مرحوم سید بر اساس همین اصطلاح مشی کرده و عدۀ بائن را به معنای عدۀ مطلقۀ غیر رجعی به کار برده است، لذا مناسب این بود که به جای «أو البائنه»، «أو غیرها» گفته می شد.