نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 7 صفحه 250

اعتبار وی تردید نمی توان کرد.

البته با توجه به فطحی بودن علی بن الحسن بن فضّال، قهراً از عبارت فوق صحت مذهب المثنی بن الولید و المثنی بن عبد السلام استفاده نمی شود.

ولی راه دیگری وجود دارد که از آن صحت مذهب ایشان هم استفاده می گردد، این راه بر پایه این مبنای ما استوار است که بزنطی و ابن ابی عمیر و صفوان کسانی هستند که" لا یروون و لا یرسلون الاّ عن ثقه "و مراد از وثاقت در این عبارت، تنها صدق گفتاری نیست، بلکه مراد از ثقه، امامی، صدوق و ضابط می باشد.(1)

بنا بر این، در" المثنی "،اشتراکی که مانع از قبول روایت باشد وجود ندارد.

حال اگر کسی این مبنا را نپذیرفت و دلالت عبارت" لا باس به "را بر توثیق هم تمام نداند، روایت را می توان حسنه دانست، چه از عبارت فوق، مدح قابل توجه استفاده می شود، از این جهت مرحوم مجلسی در مرآه العقول یکی از طرق روایت را که المثنی در آن واقع است حسنه می داند.

5) تحقیق درباره" ادیم بیاع الهروی ":

" ادیم بیاع الهروی "در اسناد چندی واقع است، و با این عنوان توثیق نشده است، ولی به نظر می رسد که وی با ادیم بن الحرّ الخزاعی یکی است، و ادیم بن الحرّ الخزاعی هم همان ادیم بن الحرّ الجعفی است که نجاشی صریحاً او را توثیق کرده است.

حال نخست به اثبات اتحاد ادیم بیاع الهروی با ادیم بن الحرّ الخزاعی می پردازیم، ادیم بن الحرّ الخزاعی در کتب اربعه تنها در این روایت دیده می شود:

تهذیب ج 5، ص 329، ح 1132 با سناده عن عبد الله بن بکیر عن ادیم بن الحرّ الخزاعی عن ابی عبد الله «علیه السلام» قال: إنّ المحرم اذا تزوج و هو محرم فرّق بینهما و لا یتعاودان ابداً

در روایت مورد بحث ما نیز، در ضمن محرمات ابدیه، شبیه همین مضمون را