نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 7 صفحه 292

منطوق روایات محرّمه (طائفۀ اولی) این است که دخول باعث حرمت ابد می شود، خواه عالم باشد و خواه جاهل، لذا نسبت به محل اجتماع یعنی فرض دخول مع الجهل با یکدیگر تعارض می کنند. ولی با توجه به اینکه ظهور مفهوم ضعیف تر از ظهور منطوق است به اطلاق روایات تحریم اخذ می کنیم و در نتیجه، دخول مطلقاً باعث حرمت ابد می شود.

بیان مرحوم آقای داماد بر مورد تقدیم منطوق بر مفهوم:

اشاره

ظاهر فرمایش مرحوم حاج شیخ این است که، تقدیم منطوق بر مفهوم را از باب تقدیم اظهر بر ظاهر می دانند، البته مسئله را خوب توضیح نداده اند. اما مرحوم آقای داماد، بیانی داشتند که اگر این بیان تمام باشد، مستلزم آن است که، مسئله وارد و مورود باشد، یعنی ظهور منطوقی، ظهور مفهوم را موضوعاً از بین می برد. البته ایشان این مطلب را در مورد قضایای شرطیه مطرح می کرد ولی این بحث در قضیه وضعیه هم جاری است، ایشان می فرمود: قضیۀ شرطیه، برای تعلیق تالی بر مقدّم وضع شده است، اما اینکه معلّق علیه چیست از خود قضیه شرطیه و ادوات شرط استفاده می کنیم، معلّق علیه خصوص مقدّم جمله شرطیه است، اما اگر ظهور دیگری در کار بود که چیزی را در عرض مقدم قضیه مطرح می کرد، ظهور سکوتی قضیه شرطیه را از بین می برد و نتیجه این می شود که از علیّت منحصره رفع ید کنیم.

مثلاً ظهور جملۀ «اذا خفی الأذان فقصّر» در علیّت منحصرۀ خفاء اذان، ظهور سکوتی است و لذا وقتی جملۀ «اذا خفی الجدران فقصّر» وارد می شود، ظاهر منطوق این جملۀ دوم، ظهور سکوتی جملۀ اول را موضوعاً از بین می برد و نتیجه این خواهد شد که أحد الامرین را معلّق علیه بدانیم.

اشکال استاد - مد ظله - به بیان آقای داماد «قدس سرّه»:

این فرمایش مرحوم آقای داماد به نظر ما تمام نیست. اولاً: اگر جملۀ شرطیه برای تعلیق وضع شده باشد، دلالت بر تعلیق بر خصوص مقدمی که ذکر شده می نماید،