نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 8 صفحه 104

تتزوج بامرأه قد تمتّعت بامّها»(1) که گفتیم که اطلاق آن صورتی را که نکاح مادر، قبل از ولادت دختر بوده است شامل می گردد.

سپس ایشان از این مسئله نتیجه ای می گیرند و آن اینکه، حالا که از روایت صحیحه معلوم شد که مراد از «مِنْ نِسائِکُمُ اللاّتِی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ» اعم است و شامل نساء سابق هم می شود، پس اگر دختری بعد از زوال زوجیت از آن زن متولد شد بازهم حرام است، نسائکم در امهات نسائکم هم که با این قطعه در یک سیاق قرار گرفته آن هم عام است و مراد از آن خصوص نساء بالفعل نیست، بلکه شامل من کانت زوجهً هم می شود، بنابراین، اگر صغیره ای را بعد از فسخ یا انفساخ عقد یا طلاق او، مرضعه ای شیر داد زوج این صغیرۀ مطلّقه نمی تواند آن مرضعه را بگیرد، چون امهات نسائکم بعد از تفسیر سنت (و با قرینه وحدت سیاق) شامل او می شود، این فرمایش آقای خویی است.(2)

2) بررسی کلام مرحوم آقای خویی توسط استاد (مد ظله)

درباره کلام ایشان چند مطلب باید مدّ نظر باشد:

مطلب اول: اگر ما از صحیحۀ محمد بن مسلم به قرینۀ سیاق استفاده کنیم که امهات نسائکم هم اعم است، در مقابل، روایت علی بن مهزیار دلالت می کند که نسائکم در امهات نسائکم اعم نیست. پس بین مفاد این دو روایت تعارض است، زیرا صحیحۀ محمد بن مسلم می گوید، این بنت الزوجه حرام است و بالملازمه دلالت می کند که امّ الزوجه به معنای اعم حرام است و آن روایت گوید، این ام الزوجه حرام نیست و بالملازمه این بنت الزوجه حرام نیست پس بین مفاد این دو روایت تعارض است و ایشان (این روایت علی بن مهزیار) تعارض آن را مطرح نکرده اند و مورد بحث قرار نداده اند و ما در جلسه آینده آن را طرح خواهیم نمود.

مطلب دوم: در مورد قرینۀ سیاق که ایشان فرموده، بیانی که در تقریرات ایشان