نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 8 صفحه 2

تحرم زوجه کل من الاب و الابن علی الآخر، فصاعدا فی الاول و نازلاً فی الثانی نسبا او رضاعا دواما او متعه، بمجرد العقد و ان لم یکن دخل

همسر پدر انسان و همسر پسر انسان از محرمات ابدیه است، مراد از پدر در اینجا معنایی است که جدّ را هم شامل می گردد. و مراد از پسر هم معنایی است که نوه را هم شامل می گردد، این ابوت و بنوت هم چه نسبی باشد و چه رضاعی این حکم ثابت است. چون از ادله تنزیل رضاع به منزله نسبت «یحرم من الرضاع ما یحرم من النسب» این مطلب استفاده می شود، در همسر هم فرق نمی کند که همسر دائمی باشد یا موقتی، پدر یا پسر، با همسر خود نزدیکی کرده باشد یا خیر؟ چون ادله مسئله (لا تَنْکِحُوا ما نَکَحَ آباؤُکُمْ) و (حَلائِلُ أَبْنائِکُمُ) نسبت به همه این صورتها اطلاق دارد.

حکم مسئله از جهت دیگری هم اطلاق دارد که در متن ذکر نشده است و آن این است که در همسر پدر (که همسر جد را هم شامل می شود) فرق نمی کند که جدّ امّی باشد یا ابی و همین طور در همسر فرزند (که همسر نوه را هم در بر می گیرد) بین نوه دختری و نوه پسری فرقی نیست.(1)

3): متن مسئله (3):

تحرم علی الزوج ام الزوجه و ان علت نسبتاً او رضاعا، مطلقا، و کذا ابنتها و ان نزلت بشرط الدخول بالام سواء کانت فی حجره أم لا و ان کان تولدها بعد خروج الام عن زوجته