نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 9 صفحه 252

الایام کان طلاقها فی شرطها و لا عدّه لها علیک.(1)

این حدیث کیفیت تزویج متعه را بیان می کند که وقتی مدّت عقد سپری شد خودبخود جدا می شوند و احتیاج به طلاق ندارد.

در عبارت «لا عدّه لها علیک» دو احتمال هست: اول اینکه در بعضی روایات آمده که مرد هم باید برای احترام زن - در فوت یا طلاق او - عدّه نگهدارد. و این از آداب و سنن می باشد و در این حدیث می فرماید: در متعه چنین عده ای و لو به نحو استحباب به عهدۀ مرد نیست.

و ممکن است مراد جواز نکاح با مثل خواهر زن - به مجرّد تمام شدن وقت متعه - باشد و برای مرد لازم نباشد تا اتمام عدّه صبر کند. چون عدّه متعه بائن است و مرد بعد از آن وظیفه و محذوری ندارد. احتمال اقوی همین احتمال است هر چند بر خلاف این احتمال روایتی هم وارد شده است.

به هر حال: این روایت نیز برای اعتبار لفظ در عقد قابل استدلال نیست، چون دو احتمالی که در روایت قبل بیان شد در اینجا نیز می آید.

4) موثقه سماعه عن ابی بصیر:

عن محمد بن الحسین و عن عدّه من اصحابنا عن احمد بن محمد عن عثمان بن عیسی عن سماعه عن ابی بصیر قال: لا بدّ من أن یقول فیه هذه الشروط: أتزوجک متعه کذا و کذا یوماً بکذا و کذا درهماً، نکاحاً غیر سفاح علی کتاب الله و سنه نبیّه و علی أن لا ترثینی و لا ارثک و علی ان تعتدی خمسه و اربعین یوماً. و قال بعضهم حیضه(2)

این روایت موقوف است زیرا از امام نقل نشده و ظاهراً فتوای ابی بصیر می باشد.

اما ذیل حدیث «قال بعضهم حیضه» ظاهراً این کلام سماعه یا روات بعدی است سماعه یا روات بعدی می گویند: ابی بصیر چنین می گوید و بعضی از علماء به جای