نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 9 صفحه 94

روی عن الصادق «علیه السلام» انّه حضر و عمومته و مشایخ آل ابی طالب حضروهم یریدون ان یزوّجوا مولی لهم قال فجلس «علیه السلام» و قال: المحمود الله... و قد زوّجناه علی ما امر الله به (فَإِمْساکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ) (1)

5) صحیحه ابی مریم:

بسند صحیح عن ابی مریم عن ابی جعفر «علیه السلام» قال: المؤلی یوقف بعد الاربعه الاشهر، فان شاء امساک بمعروف او تسریح باحسان، فان عزم الطلاق فهی واحده و هو املک برجعتها(2)

در سند روایت معلی بن محمد واقع است، که به نظر استاد مد ظلّه امامی ثقه است.

6) عبارت تفسیر منسوب به علی بن ابراهیم قمی:

در این تفسیر درباره «أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ» گوید: قال فی الثالثه و هو طلاق السنه

گویا مراد از این عبارت این است که تسریح به معنای طلاق است و تسریح باحسان به معنای طلاق السنه است، در مقابل طلاق البدعه، و گویا عبارت «علی ما نزل به الکتاب» در مرسله ابی القاسم فارسی هم اشاره به همین امر است که طلاق باید طلاق السنه باشد.

د) اشاره به کلمات مفسّران در تفسیر آیه مورد بحث:

1) نظرهای مفسّران در تفسیر آیه:

مفسران مراد از «اَلطَّلاقُ مَرَّتانِ» را طلاق رجعی دانسته اند که تنها دو بار می باشد، بر خلاف نظر اهل جاهلیت که در تعداد طلاق محدودیتی قائل نبوده، حتی مرد می توانسته هزار بار هم طلاق دهد، لذا در جاهلیت گاه مردها برای آزار زن او را طلاق می دادند و در اواخر عده رجوع می کردند، دوباره طلاق می دادند و باز در اواخر عده رجوع می کردند، قهراً این زن نه زوجه این شخص به حساب می آمد و نه می توانست شوهر دیگر داشته باشد، آیه «وَ لا تُمْسِکُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا [بقره/ 231]