نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 10 صفحه 169

1380/10/9 یکشنبه درس شمارۀ (370) کتاب النکاح/سال چهارم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

بحث پیرامون ذیل مسئله 13 عروه، عقد سکران بود، مرحوم سید گفته اند مشهور بر اساس صحیحۀ ابن بزیع قائل به صحت عقد سکران شده اند، بر استدلال به این صحیحه، اشکالاتی شده است در این جلسه، ضمن نقل این اشکالات به بررسی آنها می پردازیم. و به این نتیجه می رسیم که هیچ یک از اشکالات مانع تمسک به صحیحه ابن بزیع نیست.

***

عقد السکری اذا اجازت بعد الافاقه

متن عروه:

... و امّا عقد السکری اذا اجازت بعد الافاقه ففیه قولان فالمشهور انّه کذلک (یعنی هو باطل) و ذهب جماعه الی الصحه مستندین الی صحیحه ابن بزیع...

متن روایت:

محمد بن الحسن باسناده عن الحسین بن سعید عن محمد بن اسماعیل ابن بزیع قال: سألت ابا الحسن (الرضا) علیه السلام عن امرأه ابتلیت بشرب النبیذ فسکرت فزوّجت نفسها رجلاً فی سکرها ثمّ أفاقت فأنکرت ذلک، ثمّ ظنّت انّه یلزمها ففزعت منه فأقامت مع الرجل علی ذلک التزویج، أ حلال هو لها أم التزویج فاسد لمکان السکر و لا سبیل للزوج علیها؟ فقال:

اذا أقامت (قامت - خ ل) معه بعد ما افاقت فهو رضا منها. قلت: و یجوز ذلک التزویج علیها؟ فقال: نعم.(1)

بر اساس مفاد این روایت صحیح السند چنانچه زنی در حال مستی، خود را به ازدواج مردی درآورد و هنگامی که به هوش می آید به ازدواج با آن مرد ترتیب اثر دهد، این عمل، رضایت او را می رساند و آن ازدواج صحیح است. البته سائل به هنگام طرح سؤال، این نکته را یادآور شده که زن نخست ازدواج را انکار کرده،