نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 10 صفحه 17

1380/8/2 چهارشنبه درس شمارۀ (354) کتاب النکاح/سال چهارم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس و این جلسه:

در این جلسه پس از بیان نتیجۀ نهایی مسئله تعلیق در عقود، مسئله دوازدهم هم عروه را مطرح کرده، ضمن بیان فروض و مبانی مختلف مسئله وجه کلام مرحوم سید؛ را بیان می کنیم. ان شاء الله تعالی.

***

نتیجۀ بحث سابق:

خلاصۀ بحث سابق این شد که مرحوم سید تنها یک مورد را از حکم بطلان تعلیق در عقد نکاح استثناء کرده و آن صورتی است که حصول معلّق علیه حاصل بوده و حصول آن برای همه معلوم باشد ولی ما چهار صورت را استثناء کردیم: صورت اول همین که مرحوم سید فرموده است. صورت دوم این که معلّق علیه محقق بوده و تحقق آن نزد سایرین معلوم باشد هر چند نزد خود این شخص مجهول باشد.

صورت سوم این که تحقق علیه نزد خود شخص معلوم باشد هر چند نزد سایرین مجهول باشد. صورت چهارم هم این است که معلق علیه محقق بوده و تحقق آن هر چند نزد همه مجهول است ولی صحّت عقد متوقّف بر آن است. به عقیدۀ ما تعلیق عقد نکاح در تمام این صور اشکالی ندارد.

بررسی مسئلۀ 12 اذا اوقعا العقد علی وجهٍ یخالف الاحتیاط اللازم مراعاته

متن عروه:

مسئله 12 - «اذا اوقعا العقد علی وجهٍ یخالف الاحتیاط اللازم مراعاته فان اراد البقاء فاللازم الاعاده علی الوجه الصحیح و ان اراد الفراق فالاحوط الطلاق و ان کان یمکن التمسک باصاله عدم التأثیر فی الزوجیّه و ان کان علی وجهٍ یخالف الاحتیاط الاستحبابی فمع اراده البقاء الأحوط الاستحبابی اعادته علی الوجه المعلوم صحّته و مع اراده الفراق فاللازم الطلاق.»