نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 10 صفحه 242

از این که متعاقدین صحبت و قرار قبلی داشتند و مطابق آن هم عقد را منعقد کردند وجهی برای بطلان عقد باقی نمی ماند پس چرا به طور جزم حکم به صحت عقد نمی کنید؟

بررسی فرمایش مرحوم آقای خویی رحمه الله:

لکن به نظر می رسد اشکال وارد نیست زیرا در این مسئله فرض نشده که هر یک از طرفین می داند که مقصود طرف مقابل با مقصود او یکی است و از معاهدۀ قبلی منصرف نشده است بلکه احتمال انصراف می دهد هر چند واقعاً منصرف نشده است و اتفاقاً ایجاب قبول تطابق دارد ازاین رو سید می فرماید: بعید نیست که معاهدۀ سابق قرینۀ عرفی بر اتحاد مقصود است.

هر چند دالّ لفظی یا قرینۀ خارجی دیگری غیر از این معاهدۀ سابق در کار نباشد و چون مسئله از بدیهیات نیست و علم آور نیست بلکه تنها امارۀ عرفی قائم شده است. مرحوم سید قدس سرّه تعبیر به فلا یبعد الصحه نموده است.

ادامۀ مسئله:

«و لا یلزم تمییز ذلک المعین عندهما حال العقد بل یکفی التمییز الواقعی مع امکان العلم به بعد ذلک کما اذا قال: زوجتک بنتی الکبری و لم یکن حال العقد عالماً بتاریخ تولد البنتین لکن بالرجوع الی الدفتر یحصل له العلم»

بررسی فرمایش مرحوم آقای خویی رحمه الله:

مرحوم سید می فرماید: اگر مشکلی در تشخیص زوج و زوجه نباشد جهل به انطباق خارجی زوجین حین العقد را باطل می کند. پس اگر در ایجاب زوجه با